تاریخچه ی باشگاه میلان

               

  *باشگاه: آث میلان a.c.milan
  *رئیس باشگاه: سیلویو برلوسكونی
  *استادیوم: سن سیرو میلان
  *سال تاسیس: ۱۸۹۹میلادی
  *www.acmilan.comسایت رسمی باشگاه
  *پیراهن: قرمز و مشكی
  *سرمربی: كارلو آنچلوتی
 كشور ایتالیا ، یكی از مهدهای بزرگ فوتبال است. همواره در شهرهای این كشور ، فوتبال حرف اول را می زند. رم ، میلان ، ناپل و تورین از جمله شهرهای فوتبال خیز ایتالیا به شمار می آیند.
 میلان به عنوان یكی از بزرگترین و زیباترین شهرهای كشور چكمه ، با حضور دو تیم بزرگ و معروف اینتر و میلان ( آث میلان) همیشه مركز فوتبال ایتالیا بوده و هست. مردم این شهر نیز از پرشورترین طرفداران فوتبال هستند و نتایج و حاشیه فوتبال را پیگیری می كنند.
 تیم میلان در سال 1899میلادی توسط عده ای از جوانان شهر تشكیل شد. پس از اینكه میان اعضای تیم اختلاف افتاد ، عده ای از معترضین به قصد رقابت با دیگر افراد تیم ، تیم اینتر را تاسیس كردند.
 تیم میلان اولین قهرمانی خویش را در سال 1901جشن گرفت. از همان ابتدا ، میلان طرفداران بسیاری را جذب كرد. میلانیها در سالهای 1906- 1907و 1951دست یافتند. راه راه پوشان روسونری با كسب 14 عنوان قهرمانی دیگر در باشگاههای ایتالیا درسالهای1952- 1955- 1957- 1959– 1962- 1968- 1979- 1988- 1992- 1993- 1994- 1996و 1999و2004 همچنین با پنج قهرمانی جام حذفی در سالهای 1967- 1972- 1973و 1977و2003 و پنج سوپر جام ایتالیا در سالهای 1988- 1992- 1993- 1994و 2003از پرافتخار ترین تیمهای ایتالیا محسوب می شوند.
 اوج قدرت آث میلان را می توان در اواخر دهه 80میلادی و اوایل دهه 90میلادی مشاهده نمود.
 سیلویو برلوسكونی ، سیاستمدار بزرگ ایتالیا هنگامی كه صاحب باشگاه شد ، با به خدمت گرفتن بازیكنان بزرگی مانند رودگولیت ، ماركوفان باستن و فرانك ریكارد هلندی و بازیكنان ایتالیایی چون مالدینی ، باره سی و تاسوتی نقشه های قهرمانی فوتبال ایتالیا و جهان را رسم نمود.
 گماردن نظریه پرداز بزرگی چون آریگو ساچی به سمت مدیریت فنی ، شهرت و آوازه میلان را بیش از پیش نمایان ساخت. با آمدن فابیو كاپلو و كسب قهرمانی های متعدد آث میلان با این مربی ، محبوبیت برلوسكونی ، در میان طرفداران انبوه میلان و مردم عادی افزایش یافت.
 تا جایی كه به عنوان نخست وزیر كشورایتالیا مشغول به كار شد. میلان در سالهای 1963-1969- 1989- 1990- 1994و2003 و 2007 به جام باشگاههای اروپا نیز دست یافته است و به لطف بازیكنان طراز اول و مربی توانمند خود چهار سوپر جام اروپا در سالهای 1989- 1990و 1995و2007 را فتح كرده است.
 اكنون كه برلوسكونی با مشغله كاری فراوانی رو به روست ، آدریانو گالیانی به عنوان معاونت باشگاه اداره امور تیم را بر عهده دارد.
 از جمله افتخارات این تیم فتح سه جام بین قاره ای در سالهای 1969-1982و 1990و نیز یك جام متیروپا درسال 1982است. اینك تیم آث میلان از نظر كسب قهرمانی و جام در مسابقات اروپایی و جهانی یكی از پرافتخارترین تیمهای جهان فوتبال محسوب می شود.
 بازیكنان بزرگی چون ریوالدو ، كلایورت ، روبرتو باجو ، فرناندو ردوندو ، مارسل دزایلی ، دژان ساویسوویچ ، دانیل ماسارو ، لنتینی ، پاپن ، دونادونی و دیمتریو آلبرتینی در میلان بازی كرده اند .
 یكی از نامدارترین ترین بازیكنان میلان ، جیانی ریورا است كه با 501بازی تاكنون بیشترین حضور را در میدان همراه با آث میلان داشته است. پائولو مالدینی دفاع كهنه كار این تیم هم از جمله بازیكنان محبوب تاریخ این باشگاه می باشد.
 در حال حاضر سرمربی روسونریها، كارلو آنچلوتی است كه یكی از مطرح ترین طراحان تاكتیك در ایتالیا و بازیكن اسبق همین تیم به شمار می آید. در گذشته فاتح تریم ( از تركیه ) چزار مالدینی و زاكه رونی نیز در این باشگاه مربیگری كرده اند.
 میلان در فصل 2004-2003اسكودتو را با این مربی فتح كرد و در فینال جام قهرمانان باشگاههای اروپا در منچستر ، یوونتوس را مغلوب كرد و به قهرمانی رسید.

در سال 2007 نیز با وجود مشکلات زیاد توانست از سد حریفانی چون منچستر. بایرن و لیورپول عبور کرده و قهرمان اروپا شود .

تاریخچه باشگاه والنسیا

باشگاه فوتبال والنسیا در سال 1919 شکل گرفت.
درهای استادیوم 53000 نفری مستایا در سال 1923 به روی هوادارانش گشوده شد.

به هر حال والنسیای فعلی در سال 1919 تاسیس شد. داستان بوجود به آنها بسیار جالب است. وقتی چند جوان به قصد گزراندن اوقات فراغت در یک کافه رستوران گردهم آمده بودند فکر تشکیل یک تیم فوتبال در ذهن آنها جرقه زد. صبح روز بعد قرارها محکم تر شد. زمین چمن حومه شهر! اولین گام های تولد در همان زمین چمن برداشته شد.

پول زیادی از طریق دوستان و آشنایان پرداخت شد. همین موضوع سبب بقای تیم شد. وجود سرمایه اهمیت زیادی داشت.باشگاه های زیادی وجود داشتند که به علت نبود سرمایه ناکام ماندند،علاوه بر این والنسیا به وسیله این پول موفق به کرایه کردن زمینی به نام «آلگایروس» شد. جایی که بعدها به عنوان میزبان اولین دیدار های رسمی والنسیا بود.
هوای بزرگی به سر آنها زده بود پس تصمیم گرفتند در جام پادشاهی شراکتی فعال داشته باشند.حضور در اولین دوره ها با شکست های بعضا سنگینی همراه شد تا باشگاه برای حفظ آبرو! تا چند سال خود را از این مسابقات منع کند اما وقتی هواداران رو به تزاید تیم، تجمع اعتراض آمیز انجام داده و خواستار قدرت نمایی نماینده شهرشان مقابل مادریدی ها شدند اوضاع متفاوت شد.

در سال 1923 والنسیا به عنوان یک غریبه در مسابقات سراسری شرکت کرد و در حالی که کمتر کسی به آنها اطمینان داشت به خوبی درخشیدند. والنسیا همه حریفان خود را شکست داد. بازی فینال برای تیم بی تجربه ای مثل آنها حکم یک شمشیر دولبه را داشت. ازطرفی جسارت به معنای کسب افتخار بود و از سوی دیگر جو سنگین فینال می توانست آنها را با شکست سنگینی آشنا کند. شکستی که اساس و بنیان باشگاه را زیر سوال می برد!
والنسیا مورد اول را برگزید. آنها با شهامت به میدان رفتند. جام به تیمی جز آنها تعلق داشت، بدین ترتیب اولین افتخار باشگاه به دست آمد.

کم کم فکر راه اندازی لیگ واحد، جنبه عملی به خود می گرفت. والنسیا در آخرین دوره های وجود لیگ کشوری دوران خوشی را سپری نکرد. آنها یگانه افتخار خود را زیر سوال برده بودند ولی ناجی از راه رسید.
باشگاه برای اولین بار صاحب یک مربی خارجی شد او به خوبی تاکتیک های مدرن را به بازیکنان تحت رهبری اش آموزش می داد. نهایت سعی او آن بود که زیر ساخت های قدیمی والنسیای تازه تاسیس را از نو بسازد.

«انتا جوا سیبدادی سبل» نام محله ای بود که آنها را در خود جای داده بود. مادرید هنوز رئال نشده بود و بارسا نیز دشمنی زیادی نسبت به پایتخت نشینان احساس نمی کرد.
اما آرمان والنسیا از همان ابتدا مشخص بود : دشمنی با فوتبال مادرید، بی اعتنایی به کاتالان، تمسخر باسک و بی هویت جلوه دادن سویل!
والنسیا فقط شهر خود را دوست داشت حتی اگر تیم های دیگری از این ناحیه سر بر می آورند آنها هنوز هم حرف خود را می زدند.

سرانجام با دستور مقامات فوتبالی کشور، مسابقات سراسری در سال 1928 برچیده و لیگ سراسری جایگزین آن شد. به غیر از تیم های بزرگ 3 منطقه عمده فوتبال اسپانیا(مادرید،باسک،کاتال� �ن) سایر شهرها باید مسابقات انتخابی برگزار می کردند.
در این میان نامی از والنسیا دیده نمی شد. چرا که آنها از ۲ سال قبل به خاطر نتایج ضعیف، دسته سوم را برای خود « رزرو» کرده بودند. وقتی لیگ به طور رسمی شروع به کار کرد والنسیا یک رتبه ارتقا پیدا کرده و دسته دومی شده بود. تیم برای رسیدن به جایگاه بهترین ها باید در دهه 30 تلاش بیشتری می نمود.
بعد از 3 فصل ناکامی در دسته دوم،والنسیا سرانجام پس از گذشت 3 فصل از شروع لیگ گام به دسته اول گذاشت. قبل از تمام این فعل و انفعالات والنسیا موفقیت دیگری به دست آورد.

آنها در می سال 1923 از ورزشگاه قدیمی خود دل کنده و پای به زمین مستایا گذاشتند. صحبت از خرج های زیاد برای گسترش ورزشگاه به میان آمده بود اما عملا بودجه چندانی وجود نداشت. جشن بسیار با شکوهی به مناسبت افتتاح این ورزشگاه برگزار شد. وقتی هنرپیشگان و خواننده های مردمی کشور برای والنسیا به ایفای نقش پرداختند بسیاری از تفاوت ها نمایان شد.
بارسا و مادرید زور خود را برای خشنودی اشخاص دیگری خرج می کردند اما در جنوب، والنسیا شادی هواداران خود را به با ارزش ترین جام ها نمی فروخت.
چنین طرز تفکری روز به روز بر محبوبیت آنها افزود. در اعلامیه روزنامه ها می شد این موضوع را احساس کرد،جایی که از مردم منطقه تقاضای کمک برای گسترش ورزشگاه می شد! باشگاه به شیوه خاص خود اداره می شد.

«گودیانس» رییس وقت باشگاه که یکی از بنیانگذاران تیم نیز محسوب می شد درایت و مدیریت را با احساسات هواداران درهم آمیخته و معجون قدرت و افتخار را پدید آورد.
باشگاه جزو اولین تیم های اسپانیایی بود که تصمیم گرفت از شیوه های تهاجمی استفاده کند. استادیوم مستایا توسط « رامون لئونارته » گسترش پیدا کرده بود. با وجود بازی زیبا نتیجه خوبی عاید تیم نمی شد.
خرید ستاره در اولویت قرار داشت. این کار نیز با صرف هزینه های بسیار انجام گرفت اما همچنان نتیجه..... دهه 30 به پایان رسید.

با آغاز سال های 40 جنبش جدیدی در باشگاه بوجود آمد. بازیکنان قدیمی آخرین سال های خود را در تیم سپری می کردند. اما جوانان قلب تپنده والنسیا بودند. لقب جدید آنها خفاش بود. خفاش ها به شکار رقبا رفتند.
در اولین فصل دست خالی بازگشتند. شکست مقابل مادرید و بارسلونا در جام حذفی مقداری ناامیدی را در تیم به وجود آورد اما مربی وقت با درایت این مشکل را حل کرد.

جام حذفی سال 1941 جولانگاه والنسیا بود. آنها در خانه حریفان مدارا کرده و در جو استثنایی مستایا حریف را نابود می کردند. با چنین شیوه ای تا فینال مشکلی پیش نیامد. در بازی نهایی آن سال که بسیار جذاب و تماشایی بود والنسیا نبرد پر تب و تاب را به سود خود خاتمه داد تا برای اولین بار با حضور در جایگاه ویژه جام را از دست ژنرال فرانکو بگیرد.

اسپانیا درگیر جنگ های داخلی شد اما این امر در منطقه کوچکترین تاثیری به وجود نیاورد. طی فصل 1942 والنسیا درگیر جنگ ماراتن گونه قهرمانی در لیگ شد. مادرید افسانه ای با موجی از ستارگان بزرگ دنیای فوتبال دل هر تیمی را می لرزاند اما والنسیا خونسردانه مبارزه می کرد.
سرانجام برد نهایی در هفته آخر از آن والنسیا شد تا خفاش ها برای اولین بار تاج فوتبال اسپانیا را روی سر بگذارند. تیم هرگز پا پس نکشید و مزد جسارت خود را با قهرمانی دریافت کرد. شهر منفجر شد، مردم به کوچه و خیابان ها ریخته و به جشن و پایکوبی پرداختند.
2جام در عرض 2سال! برای والنسیای قحطی زده اوضاع چندان بد نمی گذشت. طی فصل 1943 والنسیا نتوانست درخشش 2فصل قبل را جبران کند. در جام حذفی از گردونه رقابت ها حذف شد و در لیگ نیز نظاره گر قهرمانی سایر تیم ها بود. اما دوران خوش سال های قبل بازگشت.

سال 1944 دوره طلایی به حساب می آمد.
رقابت شانه به شانه ای وجود نداشت خیلی زود دروازه های اسپانیا به روی مهاجمان باز شد تا در هفته آخر لیگ، جشن بزرگی در مستایا برگزار شود. والنسیا برای دومین بار فاتح لیگ شد. سیستم تهاجی اهالی مستایا تحسین دوست و دشمن را برانگیخته بود. خط دفاع آنها در اوج دوران خود سیر میکرد و هافبک های پر تلاش زمین بازی را تبدیل به جهنم رقبا می کردند.
از همه مهمتر سیاست گذاری مناسب رئیس باشگاه بود. کسی که ادعا می کرد هرگز رنگ شکست را به چشم ندیده است. اما سرانجام به زانو در آمد.
فصول 1945 و 1946 به بدترین نحو سپری شد.

هنگامی که باشگاه قصد ساختن تیم طلایی نیم دهه گذشته را داشت ناگهان صدای فریادی تمام فوتبال کشور را تحت تاثیر خود قرار داد. این فریاد در مستایا شنیده میشد. رئال مادرید زانو زد! همان طور که چند هفته قبل بارسلونا چنین وضعیتی داشت به مانند بیلبائویی که آنها نیز شکست خوردند.
هیچ دلیلی برای چگونگی کسب سومین جام دهه وجود نداشت. بازی زیبای تیم، مردان شهر والنسیا را به بام اسپانیا سوق داد اما افسوس که دوران زیبا چندان طولانی نبود. بازهم در موقعیت های پرشتاب باشگاه یک سال وقفه بوجود آمد اما در سال 1949 جام حذفی در دسترس ترین جام بود. والنسیا تک تک حریفانش را با شکست های سنگین بدرقه کرد. تیم در فینال نیز به همان راحتی دور یک چهارم نهایی،عمل کرد. یک جام حذفی دیگر به افتخارات باشگاه افزوده شد.
والنسیا به قدرتی بزرگ تبدیل شده بود هنوز رقابت های اروپایی به وجود نیامده بود تا میزان قدرت آنها مقابل رقبای خارجی سنجیده شود اما بازی های تدارکاتی ناامید کننده نشان میداد.

به هر حال گنجایش مستایا روز به روز افزایش می یافت. بعد از آنکه خفاش ها 3فصل اول دهه پر افتخار 40 را در سکوت، بی خبری و شکست طی کردند رئیس باشگاه از محدود کردن بودجه و ایجاد یک مقررات سخت سخن گفت.
چنین مسایل انضباطی، فوتبالیست های خارجی را از تیم فراری داد. چند آرژانتینی که از نوابغ تیم به حساب می آمدند به کشورشان بازگشتند. باشگاه دچار یک افت باورنکردنی شد. اگر زمانی به قصد صرفه جویی خرید می کردند حالا به خاطر بی پولی دوران را سپری نمی کردند.
کم کم تیم به پایین نشینی و حضور در دسته دوم عادت می کرد.

از آغاز دهه 50 چندین رئیس باشگاه عوض شدند اما هیچ کدام چاره درد باشگاه را نمی دانستند. کمتر کسی نامی از والنسیا می شنید تا اینکه فصل 1954 از راه رسید، آنها ابتدا در لیگ قافیه را به رقیبان واگذار کرده بودند. تنها جام حذفی می توانست به والنسیا هویت ببخشد. رئال مادرید بزرگ در مقابل تیم هماهنگ و یکپارچه خفاش ها زانو زد. والنسیا راه را با قدرت تمام ادامه داد و سرانجام برای سومین بار در طول حیات خود جام پادشاهی را بالای دستان کاپیتان خود دید.

اما حکایت مانند انداختن تیری در تاریکی بود. تیر آنها به هدف اثابت کرد اما کمان خالی از سلاح دیگری بود. نتیجه این شد که والنسیا بار دیگر در جاده فراموشی قرار گرفت.
فصل 1955 با ناکامی توام شد. در فصل 1956 یکی از بدترین فصول آنها رقم خورد. فصل 1957 دست کمی از یک فاجعه نداشت.
دیگر نام آن تیمی که میانجی جنگ های رئال و بارسا بود و خود از آن درگیری ها نهایت استفاده را می برد فراموش شده بود.

چند سال بعد از فصل فاجعه، روسای جدید ساخت یک تیم طلایی دیگر را آغاز نمودند. جوانان زیادی رهسپار تیم شدند. اشتباهات آنها سدی در برابر موفقیت های اولیه را به وجود آورد اما این موضوع چیزی از اعتماد مربیان آنها کم نکرد.
همین جوانان در آغاز دهه 60 تاریخ را عوض کردند. فوتبال تهاجمی و بدون پروای جوانان امان بزرگترین تیم های کشور را بریده بود. تنها کمبود تجربه مانع از قهرمانی شد. این مشکل خیلی زود برطرف شد.

آلبرتو دی استفانو افسانه ای به والنسیا پیوسته بود. با قدرت رهبری ذاتی او بازیکنان برای کسب موفقیت حریص تر می شدند.
والنسیا بلافاصله پس از کسب یک جام، در رقابت های جام یوفا فصل 1962 شرکت کرد. تنها دارایی آنها بازیکن با تجربه شان بود.

حریفان اروپایی والنسیا را یک صید خوب می دانستند. آنها آماده بودند عقده های شکست از رئال دهه های 50 و 60 را روی سر والنسیای نگون بخت خالی کنند. اما قرار نبود والنسیا تسلیم شود.

فینال والنسیا و بارسلونا چیزی نبود که در ابتدای راه قابل تصور باشد. بارسا مهره طلایی چون «کاسیس» را در اختیار داشت اما این والنسیا بود که درس گلزنی را به آنها یاد داد. خفاش ها گل می زدند و بارسا نمی توانست جبران کند. فشار دقایق پایانی آبی و اناری ها بیهوده بود. سوت پایان نشان داد که والنسیا شخصیت یک تیم اروپایی را پیدا کرده است. سهم ویژه این کامیابی از آن باشگاه بود.
کسانی که ثمره اعتقاد به جوانان را دریافت کردند سال بعد دستاورد چندانی در لیگ بدست نیاوردند. در جام حذفی نیز سر به دیوار کوبیدند اما نمایش قدرت در جام یوفا ادامه داشت.
آنها باز هم همه حریفان را با اقتدار خاصی از پیش رو برداشتند و فینال را این بار مقابل دیناموزاگرب یوگسلاوی سابق برگزار کردند. حریف اهل بالکان به دندان گردی بارسلونا نبود. به این ترتیب دومین جام پیاپی اروپایی به خانه دیوانگان فوتبال رفت.

تب فوتبال به طور کامل شهر را فرا گرفته بود، پوستر بازیکنان از در و دیوار معابر عمومی شهر بالا می رفت. شهری که همواره پایگاه مخالفان دولت بود به وسیله نردبان فوتبال به آسمان ها رسید.
« لوانته » دیگر تیم این شهر به دسته اول آمده بود و نبردهای داغی را مقابل خفاش ها رقم می زد. والنسیا به خوبی از طرف شورای شهر حمایت می شد. اما افسانه شیرین اروپا دوام زیادی نداشت. آنها خیلی زود از« فیرز کاپ » بیرون افتادند.
4 فصل والنسیا خاموش بود تا اینکه در سال 1967 پس از 13 سال یک جام داخلی را فتح کرد. جام پادشاهی برای چهارمین بار به خانه تیمی رفت که همچنان بعد از سال 1947 طمع فتح لیگ را داشت!

روند باشگاه طوری پیگیری می شد که قهرمانی لیگ در اولویت قرار داشته باشد. والنسیا در فصول 1968،1969 و 1970 تا نزدیکی های قهرمانی پیش رفت. بالاخره کار نا تمام، فصل بعد به سرانجام رسید. لیگ بعد از 24 سال نامی غیر از بارسا،رئال و بیلبائو یا اتلتیکو مادرید را به عنوان قهرمانی در خاطر خود ثبت کرد.
ضیافت شام شهردار شهر پس از تثبیت قهرمانی نشان می داد که چقدر فوتبالیست ها برای اهالی سیاست مهم شده اند! وقتی چند هفته بعد نتایج انتخابات شهرداری ها با وعده نامزدها در مورد فوتبال مطابقت یافت دیگر کسی به استفاده ابزاری از والنسیا شک نکرد.

تا پایان دهه نامی از والنسیا شنیده نشد گاهی اوقات به قصد مساوی در نیوکمپ به میدان می رفتند و نتیجه می گرفتند. چندین مرتبه در برنابئو دست به آتش بازی زدند اما خبر دیگری نبود.
نقطه عطف والنسیای دوران جدید در آغازین سال های دهه 80 رقم خورد. باشگاه مجوز حضور در جام در جام اروپا را بدست آورده بود. جامی نامانوس که پیش از این کمتر مجال حضور در آن را پیدا کرده بودند.
آنها تا دور یک چهارم نهایی حریفان نسبتا آسانی را از پیش رو برداشتند اما در جمع 8 تیم برتر کار بسیار دشوار بود. تشویق های کرکننده در مستایا یک سوی قضیه بود و نتایج ضعیف بیرون از خانه سوی دیگر قضیه! به هر حال شور و علاقه بر همه چیز می چربید.
به این صورت بود که والنسیا به فینال جام رسید. توپچی ها قصد داشتند به لانه خفاش شلیک کنند اما موضوع به این سادگی ها نبود. دفاع منظم والنسیا مانع از بازگشایی دروازه شان شد. در 2 وقت 15 دقیقه ای ضد حملات والنسیا برای آرسنال خطرناک بود اما در نهایت همه چیز در ضربات پنالتی معلوم شد. هر 2 تیم ضربات پیاپی خود را تبدیل به گل کردند اما در آخرین ضربه، یک آرسنالی اشتباه بزرگی مرتکب شد.
والنسیا دومین جام معتبر اروپا را به چنگ آورد. ورزشگاه بروکسل برای والنسیا تبدیل به خاطره ای جاودان شد. وقتی آنها با جام عکس یادگاری می گرفتند تصور نمی کردند 2 دهه بعد دستاوردهایی از این مهمتر نیز کسب کنند.
کمبود منابع مالی تیم را از آسمان به زمین کوبید. در سالگرد قهرمانی کمتر کسی تقویم را به یاد داشت چرا که باشگاه مدام در حال سقوط بود.
نقطه امیدواری کسب سوپر جام اروپا با غلبه بر ناتینگهام فارست بود. ضعف سراسری تا اواخر دهه باقی ماند.

« پدرو کورتس » به ریاست باشگاه تکیه زد. افکار جاه طلبانه او اوضاع را متحول کرد با این وصف از افتخار خبری نبود. ورود به دهه 90 صحنه درگیری نا تمام با تیم های متوسط بر سر حضور در جام یوفا بود تا این که فصل موفق باشگاه با حضور یک ایتالیایی به نام کلودیو رانیه ری آغاز شد.
او که در جوانی بازیکن رم بود برای نظم اهمیت بسیاری قائل می شد. سیستم خشک وی در تمرینات مورد پسند بازیکنان قرار نداشت. از سوی دیگر سیستم بسته تاکتیک تیم، هواداران را عصبانی کرده بود.
رانیه ری به خاطر اعتراض آنها به سیستم جدیدی روی آورد که بر مبنای آن 3 مهاجم در زمین حاضر می شدند. تیم به وضوح پیشرفت داشت. یک گروه از جوانان قدرتمند توسط رانیه ری تربیت شده و در آستانه رسیدن به تیم بزرگسالان بودند. مرد ایتالیایی قبل از ترک تیم ، افتخار قهرمانی در جام حذفی را به دست آورد. پیروزی ای که از آن به عنوان « آغاز عصر بیداری » یاد می شد.
رانیه ری پس از کسب ششمین جام حذفی تاریخ باشگاه که به 2 دهه عطش افتخار پایان داد به خاطر اختلاف با رییس باشگاه تیم را ترک کرد.

هکتور کوپر آرژانتینی که با « مایورکا » نایب قهرمانی جام در جام اروپا را به دست آورده بود جایگزین رانیه ری شد.
او تیم بزرگی را تحویل گرفت.
ستارگانی چون مندیه تا،لوپز،فارینوس،جرارد،کان یزارس،آلبلدا و کاربونی در ترکیب والنسیا قرار داشتند. مربی قبلی این افراد را پرورش داد اما افتخارش به نام کوپر ثبت شد.
خفاش ها در فصل 2000، مرحله اول گروهی جام باشگاه های اروپا را به سلامت طی کردند. در مرحله بعدی نیز موفق بودند و به جمع 8 تیم برتر را یافتند.
وقتی کوپر قبل از دیدار مرحله یک چهارم نهایی مقابل لاتزیو اعلام کرد که قصد دارد با والنسیا انتقام مایورکا را بگیرد، ایتالیایی های مغرور به حرف او خندیدند اما خنده آنها در یکی از تاریخی ترین شب ها مستایا تبدیل به خون گریه شد. والنسیا 5 بار تور دروازه لاتزیو را لرزاند. جوان فوق العاده سرعتی به نام کلودیو لوپز به تنهایی 4 گل وارد دروازه لاتزیو کرد. شکست ضعیف در المپیک رم جواز حضور در مرحله بعدی را صادر کرد. مندیه تای باسکی در اوج بود. بارسا حریف فینال سال 1962، رویاروی آنها ایستاد اما کاتالان ها نیزبدجوری در مستایا قافیه را واگذار کردند.
شکست بازی برگشت والنسیا را به فینال لیگ قهرمانان رساند. رئال مادرید قدرتمند آخرین سد بود. کوپر آن شب اعلام کرد تیمش قهرمان اروپا خواهد شد اما این رویایی بیش نبود. والنسیا استرس زیادی داشت 3 گل دریافت کرد و مدال نایب قهرمانی را با افتخار به گردن آویخت. تنها کیلی گونزالس اشک می ریخت.

فصل بعد حکایت تکرار شد. خفاش ها تا مرحله یک چهارم نهایی بدون دردسر پیش رفتند. حریف آرسنال بود. ستاره ای چون آیمار به تیم پیوسته بود اما او نیز نتوانست از شکست تیمش جلوگیری کند. شکست 2بر1 امید صعود را زنده نگه می داشت سرانجام جان کارو در دقیقه 80 بازی برگشت حکم صعود والنسیا را صادر کرد. یک تساوی بدون گل در « الندرود » و پیروزی قاطع 3 بر صفر در « مستایا » دومین فینال پیاپی والنسیا را رقم زد.
کوپر اعلام کرده بود که پس از پایان دیدار فینال والنسیا را ترک می کند و چه رویایی بود خداحافظی اختیاری در شبی که باشگاهی را به بزرگترین افتخار تاریخش رهنمون کنی..... اما تنها یک نیمه رویا باقی ماند.
بازی بایرن مونیخ در پایان 120 دقیقه تساوی یک بر یک را به دنبال داشت.
کاربونی،زاهوویچ و باراخا آرزوی والنسیا را هدر دادند. این بار همه اشک می ریختند به جز کیلی گونزالس..... به هر حال کوپر رفت.

عده ای رو سقوط والنسیا به دسته دوم شرط بندی کرده بودند چرا که تیم از هر گونه ستاره تهی شده بود اما فرد ناشناسی چون « رافائل بنیتز » کاری با شکوه تر از آنچه کوپر کرد، به انجام رساند.
والنسیای او نه تنها سقوط نکرد بلکه درفاصله یک هفته مانده به پایان لالیگای فصل 2002 بالاتر از غولی چون رئال مادرید پس از 31 سال قهرمان کشور نام گرفت. شور و هیجان بار دیگر بازگشت.
این دوران مصادف با ریاست « خایمه اورتی » بر باشگاه بود. والنسیا در فصل 2003 با بدشانسی مقابل اینتر کوپر شکست خورد تا از جمع 8 تیم برتر فراتر نرود.
صحبت های بنیتز پس از پایان آن دیدار جالب بود : اگر همه تیم ها به مانند اینتر تدافعی بازی کنند چیزی از فوتبال باقی نخواهد ماند!
به هر حال والنسیا ناامید نشد. فصل 2004 رویایی ترین دوره باشگاه بود. آنها باز هم یک هفته زودتر رئال ناکام گذاشته و قهرمان لالیگا شدند.
شاهکار اصلی در جام یوفا رقم خورد. جایی که با شکست المپیک مارسی در گوتنبرگ سوئد جام زیبای یوفا را برای سومین بار بالای سر بردند.
بنیتز به لیورپول رفت، رانیه ری به تیم بازگشت اما بنا به دلایلی دوام نیاورده و از تیم خارج شد و .....
بنیتز رکوردی به وجود آورد که در تاریخ باشگاه بی سابقه بود.

بیوگرافی باشگاه چلسی

رئیس باشگاه: آبراموویج
استادیوم:استمفورد بریج لندن
سال تاسیس:1905 میلادی


ورزش زیبا و مهیج فوتبال حاصل ابتكار و خلاقیت مردمان جزیره است . انگلیسی ها جهان را اسیر دنیای توپ گرد كردند وخود نیز در این گرداب غرق شدند . با توجه به ابداع فوتبال در انگلستان،داشتن سابقه كمتر از صد سال برای باشگاههای فوتبال این كشور ، نشان از جوانی باشگاه های بریتانیاست . بیشتر باشگاههای بزرگ انگلیسی در اواسط و یا اواخر قرن نوزدهم میلادی متولد شده اند ، اما آبی پوشان چلسی از همان معدود تیم هایی هستند كه در قرن بیستم گام به دنیای توپ گرد نهادند .


گفته می شود تاسیس باشگاه چلسی حاصل درگیریهای بازیكنان دیگر تیم های انگلیسی و به خصوص تیم فولهام بوده است . با اتحاد تنی چند از این بازیكنان در چلسی لندن تیم فوتبال جدیدی آغاز به كار كرد . این منطقه كه در جنوب غربی شهر لندن واقع شده درآن زمان از مناطق زیبای شهر محسوب می شد.

تیم فوتبال چلسی تنها دو فصل برای حضور در رقابت های دسته اول باشگاههای انگلستان صبر كرد. این تیم پس از رسیدن به مسابقات دسته اول سعی داشت به هر شكل ممكن نام و آوازه ای برای خود به دست آورد. اما طلسم قهرمانی چلسی پنجاه سال بعد شكست. آبی پوش های لندن در سال 1995 مقام اول لیگ باشگاهی انگلستان را به دست آوردند، عنوانی كه هیچگاه برای مردان استمفورد بریج تكرار نشد . چلسی در سال های 1970 ، 1997 ، 2000 جام حذفی باشگاههای انگلستان را به دست آورد و در سال های 1915 ، 1967 ، 1994 ، 2002 عنوان نایب قهرمانی این رقابت ها را در كارنامه خود ثبت كرد . چلسی در صحنه رقابت های اروپایی نیزچهره موفقی از خود به نمایش گذارد. قهرمانی دو جام برندگان اروپا در سال 1971 و 1998 بزرگترین افتخار اروپایی این تیم بوده است و یك قهرمانی سوپر جام باشگاههای اروپا در سال 1998 نیز دركارنامه چلسی به چشم می خورد . كسب این سه جام اروپایی در ده حضور آبی پوشان در رقابت های باشگاه قاره سبز افتخار قابل توجهی محسوب می شود . اما باید پذیرفت كه این افتخارات برای نام پرآوازه چلسی كافی نیست.
آبی پوشان لندنی به غیر از كسب عناوین و افتخارات هدف دیگری در رقابت های داخلی انگلستان دارند. رقابت با تیم های پرآوازه به خصوص حضوری موفق در دربی های لندنی از دیگر اهداف این تیم است. آرسنال، تاتنهام، اورتون و فولهام اصلی ترین رقیبان انگلیسی چلسی محسوب می شوند. در این میان به دلیل همان حساسیت های خاص سرخ آبی جدال آرسنال چلسی حساس ترین بازی این دو تیم در هر فصل است.

استادیوم استمفورد بریج(Stamford bridge) ورزشگاه اختصاصی آبی های لندن است. این ورزشگاه كه در سال 1877 ساخته شده، یكی از قدیمی ترین استادیوم های اروپا محسوب می شود. استمفورد تا اواخر دهه هشتاد بیشتر به یك نمایش فرانسه شباهت داشت. برخی از اوقات این ورزشگاه محل تماشای مسابقات حساس بوكس بود. با تاسیس چلسی استمفورد دراختیار این تیم قرار گرفت. این ورزشگاه نزدیك به صد سال است كه با چلسی همراهی می كند.
چلسی در تاریخ خود بازیكنان و مربیان بسیار مشهوری را دیده است. پیش از مورینو، رانیری مربی كنونی تیم والنسیا، ویالی بازیكن بزرگ تاریخ فوتبال اروپا كه در دوران بازیكنی خود تعصب خاصی نسبت به پیراهن چلسی داشت رود گولیت ستاره افسانه ای فوتبال هلند سرمربی چلسی بودند.

قبل از گولیت، گلن هادل این مسئولیت را بر عهده داشت. از جمع بازیكنان بزرگ فوتبال جهان در چند سال اخیر ستارگانی همچون ژورژ وه آ( ستاره بزرگ لیبریایی)، دنیس وایز( هافبك وفادار چلسی)، دشام( ستاره بزرگ فرانسوی) و بازیكنانی همچون مارسل دسایی ، توره آندره فلو و فرانك لبوف در چلسی حضور داشته اند.
جان فرانكو زولا، او مصداق همان ضرب المثل فلفل ریز و تیز است. زولا كه حالا جشن تولد 38 سالگی را هم پشت سر گذاشته، یكی از محبوبترین بازیكنان تاریخ باشگاه چلسی محسوب می شود. این مهاجم توانای ایتالیایی درسال 1996 به چلسی آمد. او كه متولد ساردینیای ناپولی است. فوتبال حرفه ای را در همان تیم ناپولی آغاز كرد و از همین تیم به پیراهن لاجوردی تیم ملی ایتالیا رسید. زولا در پایان فصل 2003-2002 به دلیل اختلاف با مسئولین تیم ، چلسی را ترك و به ایتالیا بازگشت .
نقطه اوج تاریخ باشگاه چلسی در پایان فصل 2003-2002 رخ داد . كن بتیس مالك باشگاه سهام خود را به یك میلیاردر روسی كه صاحب كمپانی های نفتی است فروخت . روبن آبراموویچ ثروتمند روسی در بدو ورود با خرید بازیكنان بزرگی چون ورون و داف بازار نقل و انتقالات فوتبال جهان را تكان داد و چلسی را به عنوان یكی از ثروتمندترین تیمهای اروپا مطرح كرد. آبراموویچ ، در یك اقدام نادر وعجیب پیتركنیون رییس باشگاه منچستریونایتد را به باشگاه چلسی كشاند و وی را به عنوان مدیر اجرایی چلسی منصوب كرد.
هنگام نقل وانتقال بازیكنان بزرگ ، چلسی یكی از مشتریان پروپاقرص محسوب می شد كه با قیمتهای نجومی خود همواره مدیران و بازیكنان را وسوسه

می كرد .
تیم آبراموویچ ( چلسی ) در فصل 2003-2004 با رهبری رانیری ایتالیایی در لیگ برتر انگلیس ، پس از آرسنال به نایب قهرمانی رسید و در جام باشگاه های اروپا هم تا مرحله نیمه نهایی بالا آمد ، ولی در این مرحله با قبول شكست در مقابل موناكو از ادامه رقابتها كنار رفت. دراین بازیها مربیگری موناكو برعهده دشام ( ستاره اسبق چلسی) بود.

پس از حذف چلسی ، نایب قهرمانی در لیگ برتر و با توجه به هزینه های زیادی كه در راه خرید بازیكنان صورت گرفته بود، آبراموویچ با اخراج رانیری ، خوزه مورینو مربی پرتغالی پورتو كه به تازگی با این تیم به مقام قهرمانی باشگاه های اروپا رسیده بود ، را به عنوان سرمربی چلسی منصوب كرد. ( قبل از مذاكره با مورینو ، مذاكراتی با ازیكسون ، لیپی ، دل بوسكه و كاپلو برای هدایت چلسی صورت گرفته بود).
لازم به ذكر است كه مورینو همراه با پورتو به قهرمانی جام یوفا نیز دست پیدا كرده بود . وی در ابتدا دستیار بابی رابسون انگلیسی بود.
و توانست این تیم را در لیگ ۲۰۰۵-۲۰۰۴ قهرمان انگلیس و در جام اتحادیه و سوپر جام این کشور قهرمان کند ودر جام قهرمانان در نیمه نهایی از لیورپول شکست بخورد

ستاره ی شیلیایی

ALEXIS SÁNCHEZ-:-:

نام کامل : الکسیس الخاندرو سانچز سانچز

تاریخ تولد : 19 دسامبر 1988 (22سال)

محل تولد : توکوپیا – شیلی

قد : 169 سانتی متر

پست : مهاجم

تیم فعلی : بارسلونا

دوران کودکی:

الکسیس در توکوپیا و در یک خانواده ی ماهیگیر متولد شد. او خیلی زود دریافت که زندگی آینده اش آسان نخواهد بود. پدرش الکسیس و خانواده اش را ترک کرد و ان ها در معدن شروع به کار کردند و الکسیس در سن کم باید به امور مالی خانواده کمک می کرد.

طبق گفته ی خویشاوندان و دوستان نزدیک او، الکسیس در مدرسه پسر برونگرایی بود . او در حیاط کلیسا ماشین می شست تا کمی پول به دست آورد اما آرزوی او فوتبالیست شدن بود .اطرافیان استعدادی ناب در فوتبال او مشاهده کردند.

در سن 15 سالگی زمانی که او با دوستانش در محله فوتبال بازی می کرد مورد توجه شهردار توکوپیا قرار گرفت و او به الکسیس اولین کفش های فوتبالش راهدیه داد . زمانی که الکسیس در تیم  توکوپیا بازی می کرد در یک بازی محلی در یک مسابقه 8 گل به ثمر رساند.

دوران باشگاهی :

الکسیس در سال 2004 به کوبرلوا پیوست و پس از یک سال اولین بازی خود برای این تیم را انجام داد . در جولای 2006 اودینزه ی ایتالیا سانچز را با 3 میلیون دلار خرید و بلافاصله او را به تیم بزرگتر شیلی ، کولو-کولو قرض داد تا تجربه کسب کند  . پس از یک فصل خیره کننده در آمریکای جنوبی و به دست آوردن 2 قهرمانی سانچز این بار به ریور پلاته ی آرژانتین قرض داده شد.

پس از یک فصل موفقیت آمیز در ریور پلاته در جولای 2008 سانچز بالاخره به اودینزه رفت و در 14 سپتامبر برای اولین بار برای این تیم در برابر یوونتوس به میدان رفت و 4 روز بعد هم اولین بازی اروپایی خود را در برابر بروسیا دورتمند انجام داد.

در 19 اکتبر همان سال الکسیس اولین گل خود در سری A را به لچه زد . در فصل بعد سانچز در کوپا ایتالیا نقش مهمی برای اودینزه ایفا کرد و به بازیکن کلیدی تیم تبدیل شد و اودینزه توانست میلان را حذف کند .در دور برگشت نیمه نهایی رقابت ها ، سانچز پس از بازی خوبش در برابر رم برترین بازیکن زمین شناخته شد و اولین گل خود در آن رقابت ها را نیز به ثمر رساند.

به دلیل بازی های فوق العاده ی سانچز در اودینزه او توانست توجه تیم های سرشناس اروپایی از جمله منچستر یونایتد ، زنیت سنت پطرزبورگ، اینتر ، منچستر سیتی ، یوونتوس ، بارسلونا ، رئال مادرید و چلسی را به خود جلب کند.

الکسیس با زدن 4 گل از 7 گل تیمش در برابر پالرمو در حالیکه فقط 52 دقیقه در زمین بود توانست برترین گلزن شیلیایی در یک بازی در سری A شود. به پاس پیشرفت های سانچز در سال 2011 او جزء برترین بازیکن های آینده دار جهان شد.

در جولای 2011 سانچز با قراردادی 5 ساله به بارسلونا پیوست. سرمربی بارسلونا جوزپ گواردیولا در این باره گفت :

« سانچز خیلی جوان است . او می تواند در هر سه پست فوروارد بازی کند و توانایی های دفاعی نیز از خودش نشان داده است . او بچه ی بسیار خوبی است.»

الکسیس نیز اظهار داشته :

« من می خواهم از بازیکنانی چون مسی و ژاوی درس بیاموزم و به باشگاه برای کسب عنوان های دیگر کمک کنم.»

دوران ملی:

در آپریل 2006 الکسیس برای اولین بار برای تیم ملی شیلی در برابر نیو زیلند به میدان رفت. او همچنین در جام جهانی زیر 20 ساله ها در کانادا حاضر بود و شیلی مقام تاریخی سوم را به دست آورد . در سپتامبر 2007 سانچز اولین گل ملی اش را در برابر سوئیس به ثمر رساند . در جام جهانی 2010 و کوپا آمه ریکای 2011 نیز حاضر بود

کپی برداری بدون ذکر منبع مجاز نیست

بيوگرافي آندرس اينيستا

آندرس اینیستا لوخاین متولد 11 ماه مِی 1984 در فواِنتیلبیای آلباسته ی اسپانیا است.قدش 170 سانتیمتر و پستش پشت فوروارد یا هافبک هجومی است ولی در اغلب قسمت های زمین(از جمله خطوط هافبک) توانایی بازی دارد.
12 سال بیشتر نداشت که باشگاه بارسلونا او را که در تیم محلی بالومپیای آلباسته بازی می کرد ، کشف کرد و به کاتالانیا آورد.لوئیس ونگال او را در اولین بازی اش در 29 اکتبر 2002 در یک بازی جام باشگاه های اروپایی در برابر براگا بازی داد.در لالیگای در آن سال 6 بار توانست به میدان برود و گلی نتوانست به ثمر برساند و درخشش چشمگیری نداشت.
در فصل 2004-2003 وی 11 بار به میدان رفت که اکثراً به صورت بازیکن تعویضی آن هم در ورزشگاه نیوکمپ بود. در آن فصل اینیستا فقط یک گل به ثمر رساند.اما شروع حرفه ای و فصل موفق آندرس را باید در فصل 2005-2004 بدانیم که وی به عنوان یک بازیکن فیکس از 38 بازی در لالیگا 37 بازی را به میدان رفت که از همه بازیکنان بارسلونا در آن فصل بیشتر بود.در آن فصل وی به عنوان یک بازیکن سازنده گل در گلزنی های ساموئل اتوو و رونالدینهو نقش بسزایی داشت و کمتر ترجیح میداد که در گلزنی برای خود شرکت کند و توانست تنها 2 گل در آن فصل به ثمر برساند.اینیستا رفته رفته به روند موفقیت خود ادامه میداد و بخصوص بازی او در فصل 2006-2005 که ژاوی هرناندز مدت زیادی مصدوم بود بیشتر به چشم می خورد زیرا او به جای ژاوی به میدان رفت و توانست جای او را به خوبی پر کند و به عنوان یک بازیکن کاملاً پخته در هافبک به حساب آید .
در 19 ژولای آن سال پیشنهاد هنگفتی با مبلغ 60 میلیون یورویی از سران باشگاه رئال مادرد به وی داده شد ولی اینیستا این پیشنهاد را رد کرد و با بارسلونا تا سال 2014 تمدید کرد.وی در خصوص این پیشنهاد به مطبوعات گفت: من می توانم در خصوص این پیشنهاد هر کاری رو انجام بدم ولی دوست دارم که بار دیگر با بارسلونا باشم و آنجا بمانم.وقتی که گفتم می خواهم فوتبالم را با بارسلونا به پایان برسانم با تمام قلب و وجودم این حرف را زدم.

در فصل 2007-2006 وی با انجام 37 بازی در لالیگا توانست 6 گل و با انجام 8 بازی در جام باشگاه های اروپا 2 گل به ثمر برساند.

در فصل 2008-2007 آندرس شماره 8 را که قبلاً بر تن ژولی بود را بر تن کرد و همانند سال های پیش یکی از ارکان اصلی بارسا به حساب می آید و پاس های بی نقض او در بازی های زیبای چند سال اخیر بارسلونا بسیار موثر بوده است.

اینیستا در تیم ملی اسپانیا

اینیستا اولین بار در سال 2001 به تیم زیر 16 اسپانیا دعوت شد و در پیروزی های این تیم در جام ملت های زیر 16 سال اروپا نقش داشت.همچنین در سال بعد نیز در تیم زیر 19 سال اسپانیا بازی کرد و در قهرمانی این تیم در مسابقات جام ملت های زیر 19 سال های اروپا نقش داشت. در سال 2003 آندرس نقش بسزایی را در رسیدن تیم جوانان اسپانیا به فینال جام جهانی جوانان که در امارات برگزار میشد را ایفا کرد که در همان سال نامش در تیم ستاره های جهان فیفا آمد.وی همچنین در جام جهانی 2006 که در آلمان بر گزار میشد حضور داشت.

اینیستا و خانواده

مادر اینیستا یک پیشخدمت در هتل رامبلا و پدرش یه وکیل بازنشسته است که در انتخاب باشگاه به وی کمک بسیاری کرده است.اینیستا همچنین یک پسردایی به نام خاویر گاستون آلبرتو است که در تیم نوجوانان بارسلونا بازی می کند و هم اکنون 14 ساله است و در پست فوروارد بازی می کند.

افتخارت آندرس اینیستا

قهرمانی با بارسلونا در فصل 2005-2004 در لالیگا

قهرمانی با بارسلونا در فصل 2006-2005 در لالیگا

قهرمانی با بارسلونا در فصل 2006-2005 در سوپرجام اسپانیا

قهرمانی با بارسلونا در فصل 2006-2005 در جام باشگاه های اروپا

قهرمانی با تیم زیر 16 سال اسپانیا در جام ملت های اروپا

قهرمانی با تیم زیر 19 سال اسپانیا در جام ملت های اروپا

نائب قهرمانی با تیم جوانان اسپانیا در جام جهانی جوانان در سال 2003

بیوگرافی فابریگاس

سسک فابرگاس در 4 مِی سال 1987 میلادی در آرنا دِمار ایالت کاتالونیای اسپانیا متولد شد.فوتبال حرفه ایش را از تیم ب بارسلونا شروع کرد.وی با تیم زیر 17 سال اسپانیا قهرمان جام جهانی زیر 17 ساله های جهان شده است.او در این جام به عنوان بهترین بازیکن و بهترین گلزن انتخاب شد
هنگامیکه او تنها 16 سال بیشتر نداشت با مبلغ قرارداد 2.25 میلیون یورو به انگلیس رفت تا فوتبال حرفه ایش را در آرسنال دنبال کند.او در حالیکه 16 سال و 177 روز داشت به عنوان جوانترین هافبک تاریخ باشگاه آرسنال به میدان رفت.او در اولین بازی اش که در تاریخ 23 اکتبر سال 2003 بود برای آرسنال خوش یمن بود و آرسنال در آن روز بعد از تساوی 1-1 موفق شد در ضربات پنالتی در جام حذفی انگلیس به پیروزی برسد.نبوغ بعدی وی هنگامیکه بود که پای وی در برد 5-1 آرسنال مقابل ولورهمپتون به گل باز شد.وی نگاه ها را هنگامیکه که در جام خیریه انگلیس در برابر منچستر یونایتد به میدان رفت به خود اختصاص داد.آرسنال در آن بازی 3 بر 1 پیروز شد.هنگامی او در لیگ برتر به میدان رفت تا جای خالی پاتریک ویرا را پر کند.در آن بازی آرسنال در خارج از خانه اورتون را 4 بر 1 در هم کوبید.سس به عنوان بازیکن فیکس در بازی بعد و بعد تر به میدان رفت.اولین گل لیگ برتری وی در مقابل بلک برن بود که آرسنال با نتیجه 3 بر صفر بازی را به سود خود به پایان رساند.متاسفانه پاتریک ویرا از بند مصدومیت رها شده به ترکیب اصلی بازگشت و جای سس جوان را گرفت و وی به نیمکت ذخیره ها روانه شد.اما چند بازی بعد وی در کنار پاتریک ویرا به میدان رفت.چند بازی بعد در حالیکه پاتریک ویرا غایب بود وی در جام باشگاه های اروپا در مقابل پاناتینایکوس به میدان رفت و آن باری با حساب 2-2 به پایان رسید و اولین بازی وی در جام باشگاه های اروپا انجام شد.وی در آن سال اولین جام قهرمانی خود به همراه آرسنال را در جام حذفی انگلیس کسب کرد.تابستان سال بعد پاتریک ویرا به یوونتوس پیوست و راه را برای این جوان اسپانیایی کاملاً باز گذاشت.وی با درخشش در بازی مقابل یوونتوس در جام باشگاه های اروپا که با گلزنی و گل سازی او برای آنری همراه بود، آرسنال را با نتیجه 2 بر صفر به پیروزی رساند و نگاه مردم و رسانه های جهان رو به خود جلب کرد.آرسنال در آن سال با بازی های او نائب قهرمان جام باشگاه های اروپا شد.وی به تیم ملی اسپانیا دعوت شد و اولین بازی اش را مقابل لیختنشتاین که با حساب 4 بر صفر به نفع اسپانیا به پایان رسید را انجام داد.سِس هم اکنون علی رقم سن کم ، از رکن های اصلی آرسنال به حساب می آید و همگان بر این باورند که آینده ای درخشان تر در انتظار اوست

ليونل آندرس مسي

حالا ميرسيم به ستاره ي فوتبال دنيا  جادوگري كه داخل زمين مهار نشدني.  فكر هيچ  كسي به  حر كات اون داخل زمين نمي رسه اون تمام انرژي اش را داخل زمين صرف ميكنه وزماني كه از زمين خارج انگار شما داريد يك شخص ديگر را با روحياتي ديگرمي بينيد  او اولين بار كه براي بارسلونا بازي كرد به جاي رونالدينيهو تعويض شد . وحاله هم او جاي رونالدينيهو را در بارسا گرفته

مشخصات فردی

نام: لیونل اندرس مسی

پست: فوروارد

محل تولد:روزيا ريو (آرژانتین)

تاریخ تولد: 24-06-1987

قد: 169 سانتیمتر

وزن: 67 کیلوگرم

آغاز به کار: اسپانیول - اف سی بارسلونا ( 0-1 لالیگا )

 لئو مسی برترین بازیکن جهان است. این آرژانتینی افتاده در تک به تک ها مرگبار است، سریع، و دارای مهارت دریبل و شوتزنی می باشد. اما با وجود خصوصیات فردی بسیار، در کار تیمی بسیار خوب است.

دوارن بازیگری این مهاجم آرژانتینی از سال 1995 در نیولزاولد بویز آغاز شد،جایی که او تا سال 2000 در آنجا بازی کرد. در سن 13 سالگی، مسی از اقیانوس اطلس گذشت تا شانس خود را در بارسلونا آزمایش کند و به تیم زیر 14 سال بارسا پیوست.

مسی در تمام سطوح سنی پیشرفت چشم گیری داشت، پله های ترقی را در تیم های جوانان طی کرد و سپس به تیم سوم بارسا رسید، بعد از آن به تیم دوم و سپس به تیم اصلی راه یافت.

در فصل 04-2003 مسی در حالی تنها 16 سال سن داشت، اولین بازی خود را برای تیم اصلی بارسا در دیدار دوستانه برابر پورتو که برای افتتاح ورزشگاه دراگائو بود انجام داد. در فصل بعد از آن که با قهرمانی لیگ به پایان رسید، مسی در 16 اکتبر 2004 اولین بازی رسمی خود را برای تیم اصلی در پیروزی دربی برابر اسپانیول در ورزشگاه المپیک (1-0) انجام داد.

زمانی که بیشتر بازیکنان اصلی تیم به سختی مصدوم شدند، به چندین بازیکن تیم رزروها آماده باش داده شد، و مسی به چهره ثابت ترکیب بارسا تبدیل گردید. در روز 1 می 2005 او به جوانترین بازیکن تاریخ اف سی بارسلونا بدل شد که در لیگ گل زده بود (مقابل آلباسته، در حالی که تنها 17 سال و 10 ماه و 7 روز داشت). البته آن رکورد هم اکنون توسط بویان شکسته شده است.

در جام جهانی زیر 20 سال که در هلند برگزار شد، مسی نه تنها به همراه آرژانتین قهرمان شد، بلکه به عنوان بهترین گلزن و بهترین بازیکن تورنومنت انتخاب شد. در سن 18 سالگی، او به یکی از پرطرفدارترین بازیکنان دنیای فوتبال تبدیل شده بود. کمی بعد، او اولین بازی ملی کامل خود را برای تیم بزرگسالان آرژانتین در بازی دوستانه برابر مجارستان انجام داد.

دوران درخشان بازیگری او از فصل 06-2005 و با نمایش خیره کننده در جام خوان گمپر برابر یوونتوس آغاز شد. او همچنین در پیروزی فراموش نشدنی (0-3) بارسلونا در سانتیاگو برنابئو و در لیگ قهرمانان در استمفورد بریج برابر چلسی نیز فوق العاده بود. مصدومیت، او را برای بخش عمده ی ادامه ی فصل دور از میادین نگه داشت. مسی در مجموع 17 بازی در لیگ، 6 بازی در لیگ قهرمانان و 2 بازی در کوپا دل ری انجام داد. مسی در مجموع 8 گل نیز به ثمر رساند.

در فصل بعد مسی با درخششی بیشتر بازگشت و دنیا را با گلهایش، نظیر گلی که در برابر ختافه در جام حذفی زد متحیر ساخت. در فصل 07-2006 با وجود اینکه تیم هیچ جامی کسب نکرد، اما مسی در مراسم انتخاب بهترین بازیکن سال توسط فیفا دوم شد و در مراسم توپ طلا نیز جایگاه سوم را کسب کرد. در فصل 08-2007 او به پیشرفت ادامه داد و 16 گل زد و 10 پاس گل در 40 بازی داد. در سال 2008 مسی برای دومین بار پیاپی در مراسم انتخاب برترین بازیکن سال فیفا دوم شد.

لئو مسی تا کجا می تواند پیش رود؟ او در فصل 2009-10 برترین گلزن لیگ بود و با رکورد تاریخی 34 گل رونالدو (در فصل 96-97) برابری کرد. وی در برابر استودیانتس ده لا پلاتا گلی را به ثمر رساند که نخستین جام جهانی باشگاه ها را برای تیم به ارمغان آورد.

مسی همچنین در تیم ملی آرژانتین نیز مهره ثابتی است. او اکنون در دو جام جهانی (2006 و 2010) و کوپا امریکا (2007) برای آرژانتین بازی کرده است. همچنین در سال 2008 به بازی های المپیک پکن رفت، جایی که تیمش مدال طلا را کسب نمود.همچنين در سال هاي 2009و2010 با اختلاف زياد نسبت به رقبا عنوان بهترين بازيكن دنيا را كسب كرد واز سال 2007 هيچ رقيب بزرگي در ميدان فوتبال براي او باقي نمانده واز نظر همه اوبهترين بازيكن حال حاظر دنياست وجاي مارا دونا را گرفته.

خصوصیات

مسی بازیکنی ممتاز، مؤثر و بی همتا است. او به طرز حیرت آوری خلاق است، مهارت فردی شگفت انگیزی دارد و قادر است حریف را دائماً آزار دهد. ذاتاً یک چپ پا است اما به طرز خیره کننده ای انعطاف پذیر می باشد، می تواند هم در میانه و هم در هر کدام از دو جناح بازی کند، هر چند در سمت راست راحت تر است.

شاید چندان بلند قامت نباشد، اما سرعت و فیزیکش او را قادر می سازد حتی با سرسخت ترین مدافعان مقابله کند. او به گونه ای شگفت آور قدرتمند است، و می تواند توپ را به خوبی حفظ کند، گویی به پاهایش چسبیده است. واقعاً هیچ کس در هیچ کجای دیگر مانند او نیست. همچنین متخصص زنده کردن توپ های مرده است، خصوصاً ضربات آزاد و پنالتی ها.

خونسردی او و توانایی اش در پذیرش مسئولیت دیگر خصوصیاتی هستند که لئو مسی را به بهترین فوتبالیست جهان تبدیل کرده اند.

تاریخچه ی بارسلونا

Lionel Messi

عکسهای زیبا از لیونل مسی Lionel Messi

عکس لیونل مسی ، عکسهای لیونل مسی ، عکس های لیونل مسی ، تصاویر لیونل مسی ، عکسهای جدید لیونل مسی ، تصاویر جدید لیونل مسی ، عکسهای ورزشی ، عکس های جدید ور ، عکس فوتبالیست ، عکس های فوتبالیست ، عکس بازیکنان بارسلونا ، تصاویر بازیکنان بارسلونا ، Lionel messi ، Barcelona

عکس های زیبا از لیونل مسی Lionel Messi

 

عکسهای زیبا از لیونل مسی Lionel Messi

عکس لیونل مسی ، عکسهای لیونل مسی ، عکس های لیونل مسی ، تصاویر لیونل مسی ، عکسهای جدید لیونل مسی ، تصاویر جدید لیونل مسی ، عکسهای ورزشی ، عکس های جدید ور ، عکس فوتبالیست ، عکس های فوتبالیست ، عکس بازیکنان بارسلونا ، تصاویر بازیکنان بارسلونا ، Lionel messi ، Barcelona

عکس های زیبا از لیونل مسی Lionel Messi

 

 

 

 

عکس لیونل مسی

عکسهای لیونل مسی

عکس های لیونل مسی

عکسهای جدید لیونل مسی

تصاویر جدید لیونل مسی

عکس فوتبالیست

عکس های فوتبالیست

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تصاویر یافت شده برای جستار عکس های زیبا از لیونل مسی Lionel Messi

 - گزارش تصاویر

تاره تیم ملی پرتغال اعلام کرد به خاطر هو شدن توسط تماشاگران حریف در دیدار این هفته تیمش مقابل قبرس در مقدماتی یورو 2012 ناراحت نیست.

تاریخچه باشگاه یوونتوس

مشخصات آرم قبلی باشگاه سال تاسیس باشگاه ۱۸۹۷ ادرس پستی باشگاه تورینو - خیابان گالییه و فراریس ۳۲ ادرس ورزشگاه باشگاه تورینو-استادیوم المپیکو، ۲۵٫۴۵۱ خیابان فیلادلفیا ۸۸ ادرس محل تمرین باشگاه مرکز یوونتوس- خیابان استوپینیجی ۱۸۳ وینوو صاحب اصلی باشگاه خانواده بزرگ انیلی مدیریت باشگاه جیامپیرو بونی پرتی - فرانزو گراند استیونس مدیرعامل باشگاه کوبولی جیلی مربی باشگاه کلودیو رانیری نائب رئیس باشگاه کلود بلانک مدیر ورزشی باشگاه جیان مونتالی مدیر نقل و انتقالات باشگاه السیو سکو شرکت تولیدی اجناس باشگاه شرکت نایک اسپانسر اصلی باشگاه نیو هلند - فیات مربی بدن ساز :ریکاردو کاپاننا وب‌گاه باشگاه : www.juventus.com وب‌گاه فارسی و رسمی باشگاه:www.juventus.ir تاریخ تأسیس باشگاه: ۱۸۹۷ میلادی نام استادیوم فعلی : المپیک تورین نام استادیوم اسبق : دل آلپی رنگ لباس : سفید و سیاه (بیانکونری) رنگ لباس دوم : زرد مایل به طلایی یوونتوس واژه‌ای لاتین است به معنای جوانی. و بیانکونری واژه‌ای است ایتالیایی به معنای سیاه و سفید تاریخچه باشگاه یوونتوس ایتالیا افسانه خواستن ؛ در یک روز زیبا و به یاد ماندنی در اولین روز ماه نووامبر بر روی نیمکتی در خیابان ره اومبرتو توسط گروهی جوان که در دبیرستان داتزلیو تحصیل می‌کردند، درکنار رویای داشتن یک تیم ورزشی، همراه با تاسیس یک تیم فوتبال اغاز شد و به این ترتیب یوونتوس در تاریخ ۱ نووامبر ۱۸۹۷ در تورینو متولد شد. مجموعه‌ای متمدن که برای بازی فوتبال ، تفریح و لذت بردن از فوتبال و خواسته‌ها و ایده‌های نو توسط شاگردان مدرسه ماسیمو داتزلیو تاسیس شد. برادران کنفاری سرانجام در اولین روز ماه نووامبر تصمیمی که از مدتها پیش در نظر گرفته بودند را عملی ساختند تا حیات باشگاهی به عظمت یوونتوس اغاز شود. اولین دیدار این تیم تازه تاسیس با حضور جوانان و دوستداران در تئاتر ساختمان دارما برگزار شد. انریکو کنفاری در نخستین سخنان خود از خواسته‌های بزرگ باشگاه صحبت می‌کند، وی تاکید دارد با شروع فصل پاییز خواسته و ارزویی که از مدتها پیش داشته‌اند به وقوع پیوست. ایوجنیو و انریکو تصمیم مهمی در زندگی خود گرفته بودند و خواستار داشتن یک باشگاه حرفه و بزرگ فوتبال بودند، بنابر این زمانی که با شوق جوانان روبرو شدند با قاطعیت بیشتری برنامه و کار خود را ادامه دادند. نخستین محل باشگاه سرانجام برادران کنفاری در دفتر کوچک خود در خیابان ده اومبرتو۴۲ تشکیل جلسه می‌دهند، جلسه‌ای که با حضور مسولین ابتدایی و بازیکنان و جوانان عاشق فوتبال برگزار می‌شود و اخرین اندیشه این جوانان که رویای داشتن مقر و محلی برای باشگاه است مطرح می‌شود، برادران کنفاری می‌دانند که برای داشتن یک تیم بزرگ می‌بایست محلی مناسب تهیه نمایند، این دو جوان خیلی زود ساختمانی با چهار اتاق و یک حیات پیدا می‌کنند که می‌توانست محلی مناسب برای یک تیم جوان و تازه تاسیس باشد. نام گذاری باشگاه با تشکیل یک تیم جوان و مشخص شدن محل استقرار تیم، وظیفه‌ای دیگری نیز بر شانه‌های تاسیس کننده گان سنگینی می‌کرد، این باشگاه می‌بایست نامی برای خود داشته باشد، بار دیگر براداران کنفاری جلسه‌ای تشکیل دادند و سه نام، جامعه‌ای که با قدرت پیش می‌رود، جامعه ورزشی ماسیمو داتزلیو و باشگاه ورزشی یوونتوس مد نظر گرفته شد. با توجه به جوانی باشگاه و جوانانی که با عشق فراوان دراین تیم بازی می‌کردند، گروه تصمیم گرفت نام باشگاه ورزشی یوونتوس را انتخاب نماید و به این ترتیب و با تایید گروه، باشگاه ورزشی یوونتوس نام گذاری شد.. گفتنی است که کلمه یوونتوس ریشه‌ای لاتین دارد و به معنای جوان و یا جوانان است. ایوجنیو کنفاری نخستین مدیر یوونتوس خیلی زود پست ریاست را رها کرد و برادراش انریکو از سال ۱۸۹۸ به ریاست باشگاه رسید. پس از این تغییر در سطح مدیریت، باشگاه برای نخستین بار محل خود را به ساختمانی سه اتاقه همراه با یک حیات به نام کروچتا در خیابان پیاتزای ۴ تغییر می‌دهد. نخستین دیدار رسمی یوونتوس یووه ابتدا به صورت غیر حرفه‌ای در رقابت‌های مختلف حاضر می‌شود و در نهایت بیانکونری‌ها اولین حضورشان را در رقابت‌های قهرمانی در سال ۱۹۰۰ تجربه می‌کنند. نخستین بازی رسمی در تاریخ ۱۱ مارس ۱۹۰۰ برابر تورینو است که با شکست همراه می‌شود. سپس در سال ۱۹۰۱ به نیمه نهایی می‌رسند و در سال‌های ۱۹۰۳ و ۱۹۰۴ در دیدار فینال برابر جنوا تن به شکست می‌دهند. رنگ پیراهن یوونتوس لباس نخستین این تیم پیراهن‌های صورتی بود که بعدها رنگ خود را به راه راه سیاه و صورتی تغییر داد؛ ناهماهنگی این رنگ‌ها نارضایتی مدیران ان زمان یووه را به وجود اورده بود و در نهایت صورتی جای خود را به رنگ سفید داد تا رنگ محبوب سیاه و سفید فعلی به وجود اید، این رنگ تاثیر پذیری زیادی از باشگاه تاتنهام انگلیس داشت و خیلی زود با کسب اولین افتخار نزد هواداران محبوب شد. البته در اولین دیدار بانوی پیر با پیراهن جدید برابر جنوا شکست خورد و در ادامه چند شکست دیگر بداقبالی این رنگ را نشان داد با این حال مدیران تصمیم گرفتند خود را با رنگ پیراهن‌های جدید تطبیق دهند و سرانجام دو سال بعد یوونتوس با این پیراهن اولین اسکودتوی خود را در سال ۱۹۰۵ فتح کرد، این قهرمانی در زمان مدیریت الفردو دیک به دست امد، مدیری که سال‌ها بعد به باشگاه رقیب تورینو پیوست. تاریخچه مختصر باشگاه یوونتوس از روی یک نیمکت رویایی بزرگ اغاز شد (۱۸۹۷) اولین اسکودتوی یوونتوس (۱۹۰۵ - ۱۸۹۸) همراه با شروع اولین جنگ جهانی (۱۹۲۳ - ۱۹۰۶) دومین اسکودتوی یوونتوس (۱۹۲۹ - ۱۹۲۳) دوران طلایی و رویایی یوونتوس (۱۹۳۵ - ۱۹۳۰) در حاشیه جنگ جهانی دوم (۱۹۴۹ - ۱۹۳۵) اولین اسکودتوی بونیپرتی (۱۹۵۷ - ۱۹۴۹) دوران شکوه سیوری و چارلز (۱۹۶۱ - ۱۹۵۷) همراه هررا اسکودتوی دیگری از ان یووه شد (۱۹۶۹ - ۱۹۶۱) سه اسکودتوی دیگر به افتخارات باشگاه افزوده شد (۱۹۷۶ - ۱۹۶۹) اولین اسکودتوی تراپاتونی (۱۹۸۲ - ۱۹۷۶) دوران شکوه پلاتینی (۱۹۸۶ - ۱۹۸۲) دوران شکوه زوف (۱۹۹۰ - ۱۹۸۶) اغاز نه سال باشکوه (۱۹۹۴ - ۱۹۹۱) جام‌هایی که با لیپی به دست امد (۱۹۹۸ - ۱۹۹۵) اغاز حرکتی نو با مربیگری انچلوتی (۲۰۰۱ - ۱۹۹۹) لیپی بار دیگر در کنار بانوی پیر بود (۲۰۰۳ - ۲۰۰۲) همراه مربی سابق رم، کاپلو بازیکنانی نظیر امرسون و زلاتان راهی یووه شدند (۲۰۰۶ - ۲۰۰۴) تبعید به سری ب و قهرمانی در رقابت‌های سری ب همراه با دیدیه دشام (۲۰۰۶ - ۲۰۰۷) ایستادن در جایگاه سوم و عنوان اقای گلی رقابت‌ها توسط الساندرو دل پیرو (۲۰۰۸ - ۲۰۰۷) ۱۹۰۶ - کسب دومین اسکودتو لحظات خوش و زیبایی در حال سپری شدن نبود و یووه نزدیک به دو دهه زیر سایه تیم‌های میلانی قرار داشت و نتوانست قهرمانی نخست خود را تکرار کند. طی این سالها مدیران و بازیکنان به این نتیجه رسیدن که برای نگاه داری گفتگوها و حوادث، مجله‌ای نیاز است، بنابر این در ۱۰ ژوئن ۱۹۱۵ مجله هورا یوونتوس که امروزه ماهنامه معروف این باشگاه به حساب می‌اید متولد شد. همچنین گفته می‌شود کارادو کورادینی که در فصل ۱۹۲۰ - ۱۹۱۹ رئیس باشگاه بود سرود یوونتوس را تصنیف کرده‌است. روال ناکامی‌ها ادامه داشت تا سال ۱۹۲۳ که خانواده مطرح انیلی وارد عرصه حیات باشگاه شدند. در ۲۴ جولای سال ۱۹۲۳ ریاست باشگاه را ادواردو انیلی (پدر جووانی (جانی) و اومبرتو انیلی) به عهده گرفت. او پسر مالک و بنیانگذار کمپانی فیات بود. همراه با مدیریت قدرتمند این مرد بزرگ افتخارات و پیروزی‌های بانوی پیر نیز اغاز شد. بیانکونری‌ها با او در سال ۱۹۲۶ دومین اسکودتوی خود را نیز فتح کردند تا ادواردو نخستین قهرمانی مدیریت خود را تجربه کند. این قهرمانی با مربیگری جنو کارولی به دست امد و بازیکنانی نظیر کومبی، روزتا، الماندی، ویولا، بیگاتو، هیتزر و توریانی در این تیم قهرمان حضور داشتند. ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵ - شکوه یوونتوس و تولد افسانه یوونتوس با فتح ۵ اسکودتو طی سال‌های ۱۹۳۵ - ۱۹۳۰ افسانه یوونتوس متولد می‌شود و قدرت برتر و محبوب ایتالیا از راهمی‌رسد. ادواردو که همچنان تا سال ۱۹۳۵ رهبری باشگاه بزرگ یووه را به عهده داشت در کنار جووانی ماتزونیس نایب رئیس باشگاه توانست در دهه سی یوونتوس را تبدیل به قدرت بلامنازع ایتالیا نماید. سیاه و سفید پوشان سرزمین چکمه‌ای طی سالیان ۳۱ الی ۳۵ توانستند پنج اسکودتوی دیگر را برای باشگاه به ارمغان بیاورند و با کسب پنج عنوان قهرمانی متوالی رکورد جاودانه‌ای را به نام خود به ثبت برسانند. بازیکنان بزرگ ان زمان نمایشی را ارائه کردند که هرگز فراموش شدنی نیست، بورل مهاجم بیانکونری‌ها در فصل ۱۹۳۲ باورنکردنی ظاهر شد وی در ۲۸ بازی ۲۹ گل به ثمر رساند و رکوردی فوق العاده به نام خود ثبت کرد. در این دوران انیلی در کنار همکارانش تصمیم گرفت ورزشگاهی اختصاصی برای یووه تهیه نماید و سرانجام در فوریه ۱۹۳۴ یووه در ورزشگاه جدیدش به نام کوموناله (المپیکوی فعلی) به میدان رفت، ورزشگاهی که بعدها خاطرات بسیار دیدنی و زیبایی از اسطوره‌هایی مانند بونیپرتی، به ته گا و پلاتینی در خود زنده نگاه داشته‌است. در مسابقات جام جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ بازیکنان یوونتوس اسکلت اصلی تیم ملی ایتالیا را تشکیل می‌دادند، اتفاقی که در جام جهانی ۱۹۸۲ نیز تکرار شد. در زمان مربیگری کارلو کارکانو یوونتوس هفت بازیکن ملی پوش به نام‌های کومبی، روزتا، مونتی، فراری،بورتولینی، بورل و اورسل را در تیم ملی ایتالیا داشت که توانستند قهرمان جام جهانی ۱۹۳۴ شوند، درست زمانی که یووه قدرت برتر و بی نظیر ایتالیا محسوب می‌شد و هفت اسکودتو را در کارنامه حیات خود می‌دید یک حادثه تلخ و ناگوار برای باشگاه رخ داد، در جولای ان سال ادواردو انیلی مدیر موفق و دوست داشتنی در سانحه هوایی مشهور جنوا درگذشت و از ان اتفاق سیاه و تلخ، یووه به مدت ۱۲ سال که یک انیلی دیگر در راس مدیریت باشگاه امد به حاشیه رفت. ۱۹۳۵ تا ۱۹۵۵ - جنگ جهانی دوم و بازگشت یک انیلی دیگر تکرار افتخارات دهه سی به مدت یک دهه متوقف شد البته طی این سال‌ها قهرمانی در دو کوپا ایتالیا به افتخارات باشگاه اضافه شد. نخستین قهرمانی یووه در جام حذفی کشورش به تاریخ ۱۹۳۸ با مربیگری ویرجینو روزتا باز می‌گردد. در فصل ۳۹ - ۳۸ یووه با ایستادن در رده هشتم جدول دوران افول خود را می‌گذراند. اما این بار یوونتوس عزم خود را برای بازگشتی قدرتمند زجم می‌کند تا بار دیگر به پیروزی‌هایی ارزشمند دست یابد. پس از مدتها دربی تورینو فرامی‌رسد، ۱۴ اکتبر ۱۹۴۵، تورینو همان تیم قدرتمند گذشته‌است اما یووه نیز بسیار قدرتمند به نظرمی‌رسد و درپایان نیز به پیروزی ۲ بر یک برابر تورینی‌ها دست می‌یابد تا برتری خود را به همشهری خود ثابت نماید. طی سال‌های ۳۵ الی ۴۷ مدیرانی نظیر کراوری، ده لا فورست و دوزیو در راس کار قرار گرفتند و نتواستند شکوه یووه را نمایان سازند و سرانجام پس از نتایج نه چندان موفق و درخشان؛ پیرو دوزیو جای خود را به جانی (جووانی) انیلی داد، فرزند ادواردو به باشگاه و خانه خود در تاریخ ۲۲ جولای ۱۹۴۷ بازگشته بود تا پیروزی‌های گذشته و خاطرات زیبای دوران رهبری پدرش را تکرار کند. با امدن جانی (جووانی) اسکودتوهای هشتم و نهم در فصل‌های ۵۲-۵۱ ، ۵۰ - ۴۹ از راه رسید. اما افسوس که عمر ریاست وی کوتاه بود و خیلی زود از سمت خود استعفا داد. با این حال یووه با بازیکنانی نظیر بونیپرتی، پارولا و هنسن همچنان به افتخارات خود می‌افزود. گل‌های زیبا و به یاد ماندنی فراوان از این ستارگان عظمت دوست داشتنی را تقدیم بانوی پیر می‌کرد. جانی انیلی (جووانی) ۱۸ سمپتامبر ۱۹۵۴ پست ریاست را رها می‌کند و از باشگاه جدا می‌شود. ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۱ - درخشش سیوری و بونیپرتی در کنار مدیریت اومبرتو انیلی با جدایی جانی انیلی (جووانی)، به مدت یک سال باشگاه تحت نظارت سه مسول هدایت شد و یک سال بعد در نووامبر ۵۶ اومبرتو انیلی برادر جانی (جووانی) راهی باشگاه شد تا قدرت و نفوذ خانواده انیلی همراه با قدرت باشگاه یوونتوس ادامه داشته باشد. اومبرتو تا سال ۱۹۶۲ سمت مدیریت یوونتوس را در اختیار داشت که در این سال به دلیل ادامه تحصیل و اخذ مدرک پروفسوری از سمت مدیریت یووه کناره گیری کرد. این تیم در این سال‌ها دو ستاره بزرگ حیات خود را به نام‌های سیوری و چارلز خریداری کرد و توانست اسکودتوی دهم را نیز فتح نماید. بروسیس دهمین قهرمانی بانوی پیر را در فصل ۵۸ - ۵۷ به دست اورد تا با کسب این عنوان، اولین ستاره یووه نیز از راه برسد. با این قهرمانی بانوی پیر اجازه یافت ستاره طلایی را بر روی پیراهن خود حک کند و به بالای ارم باشگاه نیز اضافه شود. قدرت مدیریت جدید به همراه درخشش بونیپرتی شکوه زیبایی را برای باشگاه به ارمغان اورده بود و یووه توانست با هدایت مربیانی مانند چزارینی، پارولا، امارال و هررا در دهه شصت سه عنوان قهرمانی را کسب کند. دهه ۶۰ با کسب سه اسکودتو و سه قهرمانی در کوپا ایتالیا به نوعی تکرار درخشش دهه ۳۰ بود. طی این سال‌ها ستارگانی برجسته همچون؛ هنسن، پارولا، پرایست، بونیپرتی، چارلز و سیوری با پیراهن سیاه و سفید یووه در میادین فوتبال حاضر شدند و در دنیای فوتبال شهرتی کسب کردند. سیوری با درخشش بی نظیر و گلزنی‌های ارزشمند خود تبدیل به مهره‌ای خوش نام در دنیای فوتبال شد و در سال ۱۹۶۱ توانست توپ طلا را از ان خود کند. با پایان فصل ۶۹ هیربرتو هررا مربی استثنایی نیمکت بیانکونری‌ها را ترک می‌کند و کارنیلیا جانشین وی در پست مربیگری یووه می‌شود. گفتنی است که طی سالهای ۶۲ الی ۷۱ هدایت باشگاه به ویتوره کاته لا واگذار شده بود. ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۰ - خداحافظی بونیپرتی و اغاز دوران موفقیت امیز بونیپرتی سرانجام زمان خداحافظی فرامی‌رسد و بونیپریتی پس از چند سال بازی و حضوری استثنایی در سال ۷۱ از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند و بلافاصله به مدیریت باشگاه منصوب می‌شود. در زمان ریاست وی چهار مربی بزرگ و نامی همچون ویکپالک، پارولا، تراپاتونی و زوف هدایت بانوی پیر را به عهده گرفتند. بونیپرتی نزدیک به بیست سال رهبری بانوی پیر را به عهده گرفت و توانست درخشش دوران بازیگری اش را در این پست نیز تکرار کند؛ کسب نه اسکودتو و رساندن شمار اسکودتوهای یوونتوس به عدد بیست و دو و گرفتن ستاره دوم باشگاه با قهرمانی در سال ۸۲، دو قهرمانی در جام حذفی به همراه نخستین عنوان قهرمانی بانوی پیر در اروپا و کسب جام لیگ قهرمانان اروپا در سال ۸۵ ، قهرمانی در سال ۷۷ در جام یوفا برای نخستین بار؛ رسیدن به کاپ قهرمانی رقابت‌های جام در جام در سال ۸۴، یک سوپر جام اروپا که در سال ۸۵ به دست امد از افتخارات بسیار ارزنده و بزرگی به شمار می‌رود که در دوران دو دهه مدیریت موفق بونیپرتی به دست امد. جووانی تراپاتونی که ده سال هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود توانست در سال ۸۲ با قهرمانی یووه در سری آ ستاره دوم را از ان باشگاه نماید تا بانوی پیر تنها تیم ایتالیایی باشد که قهرمانی‌هایش به عدد بیست می‌رسید.در دو دهه ستارگان مشهوری پیراهن سیاه وسفید یوونتوس را برتن کردند؛ ستارگانی مانند : دینوزوف ، پلاتینی، تاردلی، بونیک، کابرینی، روسی، جنتیله، اناستازی، به نه تی، شیره آ از جمله بازیکنان بسیار مهم دهه ۷۰- ۸۰ این باشگاه بودند. اما این بار نیز یک اتفاق تلخ دیگر برای سیاه و سفیدپوشان یووه، باشگاه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اتفاقی که در دهه ۸۰ برای بانوی پیر ایتالیا به وقوع می‌پیوندد، رویدادی سیاه که به مانند سال ۳۵ همزمان با شکوه و بزرگی یووه‌است، این حادثه در فینال لیگ قهرمانان در۲۸ می‌سال ۱۹۸۵ در ورزشگاه هیسل بلژیک روی داد، در دیدار یوونتوس برابر لیورپول انگلیس به دلیل درگیری هواداران دو تیم ۳۹ هوادار کشته (برخی منابع شمار کشته شدگان را ۴۹ نفر اعلام کردند) و بیش از ۳۰۰ زخمی به جای می‌ماند و لقب فینال خونین را به خود می‌گیرد. در این دیدار یووه با تک گل میشل پلاتینی که از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید قهرمان این دیدار خونین می‌شود تا نخستین قهرمانی خود را در اروپا جشن بگیرد البته جشنی که همراه با تلخی و از دست دادن تعدادی هوادار بود. در فصل ۱۹۸۶ - ۱۹۸۵ روزهای خوش یووه همچنان ادامه دارد و سیاه و سفید پوشان در ۸ دسامبر ۸۶ راهی توکیو می‌شوند تا در جام بین قاره‌ای شرکت کنند و در نهایت نیز با قهرمانی در این جام به کار خود پایان می‌دهند. قدرت یووه پس از این سال چند سالی رو به افول رفت و ستارگانی مانند پلاتینی و شیره آ مهره‌ای که با ۵۵۲ بازی یکی از ستاره‌های استثنایی حیات یووه محسوب می‌شود از تیم خداحافظی کردند. فصل جدید در راه است و این بار پس از ده سال جووانی تراپاتونی بر روی نیمکت سیاه و سفیدپوشان مشهور ایتالیا حضور ندارد و دوره جدیدی اغاز می‌شود. در دهه ۸۰ پائولو روسی مهاجم سرشناس یووه و ایتالیا نیز در سال ۸۲ توپ طلا را به خود اختصاص می‌دهد تا دومین ستاره بیانکونری باشد که این افتخار را کسب می‌کند. این افتخار طی سه سال متوالی ۸۳ الی ۸۵ توسط میشل پلاتینی تکرار شد تا ستاره سوم یووه در این زمینه باشد. یوونتوسی‌ها در جام جهانی ۸۲ هفت نماینده در تیم ملی ایتالیا داشتند تا خاطره جام جهانی ۳۴ تکرار شود؛ زوف، جنتیله، کابرینی، شیره آ، کایزیو، تاردلی و روسی ستاره‌های بیانکونری حاضر در تیم اتزوری‌ها بودند که قهرمانی دیگری را به دست می‌اورند. تمام این افتخارات با مدیریت ستاره سالیان گذشته یووه جامپیرو بونیپرتی رقم خورد. در فصل ۹۰ - ۸۹ یوونتوسی‌ها تیمی رویایی تشکیل داده بودند، جوانانی نظیر اسکیلاچی، کازیراگی و مدافعینی همچون داریو بونتی توانسته بودند فرم یک تیم ایده ال و دوست داشتنی را به دست بیاورند، یک جام قهرمانی در کوپا ایتالیا نتیجه تلاش و ارزش این بازیکنان بزرگ بود. ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۳ - دوران شکوه یوونتوس همراه با مربیگری لیپی سال ۱۹۹۰ ویتوریو کایزوتتی جانشین بونیپرتی شد، او تا سال ۲۰۰۳ درکنار یووه ماند و در طول ریاست خود افتخارات و پیروزی‌های ارزنده دیگری را به مجموعه بیانکونری افزود. با اغاز دهه ۹۰ بار دیگر شکوه یوونتوس شروع شد؛ و استادیوم مه گرفته دل الپی که به تازگی میزبانی رقابت‌های یوونتوس را به عهده گرفته بود شاهد افتخارات زیادی شد. در سال ۹۰ یک کوپا ایتالیا و قهرمانی دوم در جام یوفا با مربیگری دینو زوف به کارنامه ورزشی باشگاه افزوده شد و جام سوم یوفا نیز در سال ۹۳ با تراپاتونی راهی ساختمان باشگاه یووه می‌شود. بانوی پیر که از اواسط دهه ۹۰ دوباره به اوج بزرگی خود رسیده بود در لیست تیم خود بازیکنان خوش نام و مطرحی مانند باجو، ویالی، راوانلی، دل پیرو(بهترین گلزن تاریخ یووه همراه با بیشترین بازی با پیراهن یوونتوس) ،پروتزی، دشام، کونته، فرارا، داویدز و زیدان (دارنده توپ طلا در سال ۹۸) را می‌دید که در کنار مدیران و مربیانی برجسته برای بزرگی یووه می‌کوشیدند. در ان دوران سرشناش ترین ستارگان ان دهه در سطوح بازیگری و مربیگری و مدیریت دنیای فوتبال در مجموعه بیانکونری گردهم امده بودند و یووه با این بزرگان توانست قدرت بزرگ اروپا شود و پیروزی‌ها و افتخارات ارزشمندی کسب کند. طی سال‌های ۹۱ الی ۹۴ یوونتوس ستاره ارزشمندی به نام روبرتو باجو را در کنار خود می‌دید، مهره‌ای که در سال ۹۳ موفق به دریافت توپ طلا شد تا به بازیکنان یووه در این افتخار اضافه شود. تراپاتونی که از سال ۹۱ بار دیگر به تیمشش بازگشته بود پس از اتمام فصل ۹۴ از تیم جدا می‌شود و راه برای حضور مربی ای مطرح و برجسته هموار می‌شود و در نهایت مارچلو لیپی بر روی نیمکت هدایت سیاه و سفیدپوشان یووه می‌نشیند.. در سطوح مدیریت نیز مهره‌هایی نظیر به ته گا، جیرائدو و موجی وارد عرصه فعالیت می‌شوند. لیپی همراه خود سه اسکودتوی متوالی را در فصل‌های ۹۵- ۹۴، ۹۷ - ۹۶ و۹۸ - ۹۷ به نام یوونتوس ثبت می‌کند. یک قهرمانی در کوپا ایتالیا در فصل ۱۹۹۵، دو سوپر کوپای ایتالیا در فصول ۹۵ و ۹۷ و قهرمانی دوم بانوی پیر در لیگ قهرمانان اروپا که در فصل ۹۶ - ۹۵ به دست امد و جام بین قاره‌ای سال ۹۶ نیز از افتخارات ارزنده مارچلو لیپی به شمار می‌روند. یوونتوس دهه نوه فوق العاده با عظمت و باشکوه بود، لیپی در کنار ویالی و جوانی خوش چهره به نام الساندرو دل پیرو که بعدها تبدیل به محبوب ترین ستاره بیانکونری می‌شود تیمی دوست داشتنی و بزرگی را تشکیل داده بود. تیم این مربی برجسته در رقابت‌های اروپایی نیز می‌درخشید؛ تاریخ روز ۲۲ می‌۹۶ را نشان می‌داد و ورزشگاه المپیکوی رم منتظر برگزاری دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا میان دو تیم یوونتوس و اژاکس بود، بازیکنان دو تیم ۹۰ دقیقه قانونی را با نتیجه یک بر یک به پایان رساندند تا ضربات پنالتی برنده دیدار را مشخص کند، سیاه و سفیدپوشان شهر تورینو با نتیجه ۴ بر ۲ در ضربات پنالتی بر حریف غلبه می‌کنند و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ۹۶ می‌شوند و به این ترتیب به کسب افتخارات ادامه می‌دهند. در این سال سیاه و سفید پوشان شهر تورینو اندره افورچوناتو یکی از بزرگان گذشته خود را از دست داد. یوونتوس در سال‌های ۹۷ - ۹۶ و ۹۸ - ۹۷ نیز به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت اما برابر حریفان شکست خورد و در جایگاه دوم ایستاد. یووه ابتدا در فینال برابر دورتموند با نتیجه ۳ بر یک شکست خورد تا به دومین جام قهرمانی متوالی خود در لیگ اروپا دست نیابد و در فصل اتی نیز برابر کهکشانی‌های رئال با نتیجه یک بر صفر متحمل شکست شد و دومین ناکامی متوالی خود را در فینال لیگ قهرمانان اروپا تجربه می‌کند. در سال‌های ۹۷ و ۹۸ یووه صاحب مهاجمانی تیزهوش و فرصت طلب بود، دل پیرو و فیلیپو اینزاگی خط حمله‌ای زهردار و فوق العاده‌ای تشکیل داده بودند و گل‌های حساس و ارزشمندی که یکی پس از دیگری توسط این دو مهاجم بزرگ به ثمر می‌رسید و پیروزی‌های ارزنده‌ای از ان یووه خود می‌شد. در حالی که چهره جوان و دوست داشتنی بیانکونری‌ها الساندرو دل پیرو؛ امید دریافت جوایزی نظیر توپ طلا در سال ۹۸ بود، شدیدا از ناحیه زانو اسیب می‌بیند، مصدومیتی که او را برای مدتها خارج از میادین می‌فرستد تا تیم و مربیان را تنها گذارد و از دریافت این جوایز نیز محروم شود. با پایان دهه ۹۰ فروغ بیانکونری‌ها نیز کمرنگ شد، رفتن لیپی و امدن انچلوتی چندان موفق امیز نبود و کارلتو تنها یک قهرمانی در جام اینترتوتو را در کارنامه دو سال مربیگری خود در یووه به جای می‌گذارد. تابستان ۲۰۰۰ یووه یکی از مهمترین خریدهای خود را انجام می‌دهد، یک روز پس از فینال یورو ۲۰۰۰ در دیداری که اتزوری‌های ایتالیا در اخرین دقایق با گل معروف به گل مرگ دیوید ترزگه از فتح جام دور می‌مانند، پیشنهاد سران یووه برای جذب ترزگه در کلیه رسانه‌ها و مطبوعات ورزشی منتشر می‌شود و سرانجام با توافق طرفین این مهاجم بزرگ راهی شهر مه گرفته تورینو می‌شود تا دوران گلزنی خود را با پیراهن یووه ادامه دهد با پیوستن به پرافتخارترین تیم ایتالیا دوران تازه‌ای از زندگی ورزشی دیوید اغاز می‌شود. یووه که با انچلوتی به افتخار بزرگی دست نیافته بود تصمیم به تغییر مربی می‌گیرد و درخشش بیانکونری با بازگشت مرد همیشه پیروز یووه، مارچلو لیپی که از فصل ۲۰۰۲ - ۲۰۰۱ بار دیگر هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود به تیم روی می‌اورد و قدرت گیری سرشناس ترین تیم ایتالیایی با ستارگانی بوفون، ندود و سالاس از سر گرفته می‌شود. این مربی بار دیگر یوونتوس را به اوج خود بازگرداند وتیم محبوب و دوست داشتنی ای را به جهان معرفی کرد. دو قهرمانی در سوپر کوپای ایتالیا به همراه شکوه و عظمت عجیب بیانکونری در دنیای فوتبال در کنار ستارگانی دوست داشتنی همچون دل پیرو، ترزگه، داویدز، زیدان و ندود هافبک چک تبار و دارنده توپ طلا در سال ۲۰۰۳، از یووه تیمی استثنایی ساخته بود. لیپی خود با محبوبیتی که نزد هواداران کسب کرده بود توانست بر ارزش و محبوبیت بانوی پیر بیافزاید و به این ترتیب اسکودتوهای بیست و شش و بیست و هفت در سال‌های ۲۰۰۲ - ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ - ۲۰۰۲ نیز ما هدایت این مربی ارزنده راهی باشگاه بزرگ یوونتوس شدند. در این سالها اتفاق مهم دیگری در حیات باشگاه روی داد و در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۰۱ باشگاه یوونتوس وارد بورس شد تا به اعتبار خود بیافزاید. طی این سال‌ها یوونتوسی‌ها در خرید بازیکنان مطرح و ستارگان نامی فوق العاده استثنایی ظاهر شدند و با مدیریت منظم توانستند تیمی قدرتمند و شایسته را راهی میدان نمایند. در تمام این سالها خانواده بزرگ و قابل احترام انیلی به عنوان مالک اصلی باشگاه حامی تیم و بازیکنان بودند و همواره با حضور در صحنه‌های حساس حمایت خود را از باشگاه ثابت می‌کردند؛ ستارگان و تیفوسی‌های بیانکونری نیز به خوبی و با احترام خاصی از جووانی (جانی) و اومبرتو انیلی مدیران گذشته و صاحبان ان زمان باشگاه نام می‌بردند. در نخستین ماه سال ۲۰۰۳ حادثه‌ای تلخ، بار دیگر مجموعه بیانکونری را در سوگ نشاند، در حالی که تنها ۲۴ روز از اغاز سال جدید می‌گذشت، جووانی انیلی (جانی) مدیر اسبق باشگاه که با خود افتخارات ارزشمندی را برای باشگاه به همراه اورده بود درگذشت. تنها یک سال پس از مرگ جووانی انیلی (جانی) وکیل و صاحب باشگاه بانوی پیر که شخصی محترم و بزرگ برای ورزش ایتالیا محسوب می‌شد، برادرش اومبرتو انیلی نیز درگذشت، اومبرتو در تاریخ ۲۷ می‌سال ۲۰۰۴ از دنیا رفت تا به یکباره بانوی پیر حامیان اصلی خود را از دست بدهد با فوت این بزرگان خانواده انیلی همچنان حمایت خود را از باشگاه دریغ نکرد و در کنار یوونتوس ماند. مارچلو لیپی همچنان مربی یوونتوس بود اما در پایان فصل ۲۰۰۳ نوبت به رفتن مربی موفق و بزرگ یووه رسید، لیپی هواداران و بازیکنان را تنها گذاشت. ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ - اغاز دوران مربیگری کاپلو و انتشار مسئله کالچو پولی با رفتن لیپی، در تابستان ۲۰۰۴ فابیو کاپلو وارد باشگاه مطرح شهر شمالی و مه گرفته تورینو، یوونتوس شد. دن فابیو مربی اسبق جالوروسی‌ها که پیش از این نزد هواداران یووه یک دشمن محسوب می‌شد در میان تعجب و بهت همگان بر روی نیمکت مربیگری پرافتخارترین تیم سرزمین چکمه‌ای ایتالیا نشست. هم زمان با حضور وی، بازیکنانی نظیر زلاتان، کاناوارو و امرسون نیز یوونتوسی شدند. کاپلو با وجود موفقیت و کسب دو اسکودتویی که بعدها از یووه بازپس گرفته شد، نتوانست در دل و قلب تیفوسی‌های وفادار یووه راه یابد، با رفتار عجیب و ناپسندی که با ستارگانی مانند الساندرو دل پیرو داشت خیلی زود به فراموشی سپرده شد. فابیو کاپلو به هیچ عنوان نتوانست خواسته‌های طرفداران را براورده نماید و با انتشار مسئله کالچو پولی و بازپس گیری دو قهرمانی که توسط وی به دست امده بود تبدیل به منفورترین مربی حیاب باشگاه یووه شد. یوونتوس دو سال متوالی ۲۰۰۵- ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ - ۲۰۰۵ به اسکودتوهای بیست هشتم و بیست و نهم خود رسید، قهرمانی‌هایی که این تیم را به ستاره سوم نزدیک و نزدیک تر می‌کرد. در این سالها بی شک یووه قدرت برتر ایتالیا بود و در سطح فوتبال اروپا نیز جز تیم‌های نخست و قدرتمند محسوب می‌شد که ستارگان ارزشمند و دوست داشتنی زیادی در خود می‌دید، قدرت تیزهوشی مدیران بانوی پیر در کنار خرید مهره‌های سرشناس و حفظ ستارگان مطرح دنیای توپ گرد برخی از رقبای این تیم استثنایی را ناخرسند کرده بود، با پایان فصل ۲۰۰۶ - ۲۰۰۵ که به قهرمانی سیاه و سفید پوشان انجامید خبرهایی در خصوص تبانی مسولین یوونتوس با داوران شنیده شد؛ این مسائل همراه با رقابت‌های جام جهانی ۲۰۰۶ مطرح می‌شد و در حالی که ستارگان بیانکونری در کنار اتزوری‌ها برای قهرمانی در این جام مبارزه می‌کردند اتفاق تلخ دیگری برای یکی از مهره‌های اسبق یووه رخ داد، جان لوکا پسوتو از ساختمان باشگاه سقوط کرد تا حواشی اطراف یووه بیشتر از قبل شود. با این حال با تدابیر مسولین فوتبال ایتالیا موضوع کالچو پولی و محکومیت‌های باشگاه‌ها تا پایان رقابت‌های جام جهانی اعلام نشد تا تمام بازیکنان حاضر در اردوی اتزوری با تمرکز کامل و بدون مشغله ذهنی، در رقابت‌ها حاضر شوند. این تدبیر مسولین نتیجه بخش بود و ایتالیا با مربیگری مارچلو لیپی جام قهرمانی مسبقات جهانی ۲۰۰۶ المان را فتح کرد. پس از بازگشت ملی پوشان، مسئله معروف به کالچو پولی رسما اعلام شد و تبانی مسولین باشگاه یوونتوس با کمیته داوران و برخی داواران از جمله پاپاراتی از یک سو و انتشار مکالمات تلفنی لوچانو موجی با برخی از مسولین و داوران در دادگاه‌های ورزشی ایتالیا مطرح شد و تمام قهرمانیهای یووه در دوران لوچانو موجی زیر سوال رفت. تابستان ۲۰۰۶ - حکم دادگاه ورزشی و تبعید یووه به سری ب با برگزاری جلسات مختلف، در نهایت حکم نهایی دادگاه ورزشی کشور محرومیت‌ها و مجازات‌های باشگاه‌های متخلف را صادر کرد. با حکم اعلام شده بانوی پیر به سری ب تبعید شد، دو اسکودتوهای یووه از این تیم بازپس گرفته شد و به تیم رقیب و دشمن همیشگی، اینتر داده شد (اسکودتوهای بیست و هفتم و بیست و هشتم در دو فصل ۲۰۰۵- ۲۰۰۴، ۲۰۰۶ - ۲۰۰۵ که با کاپلو به دست امده بود)، لوچانو موجی مدیر و نماینده اصلی یووه به مدت پنج سال از حضور در تمامی صحنه‌ها و مسولیت‌های ورزشی کشور محروم و از کار برکنار شد. در ابتدا مشخص شد بیانکونری‌ها با ۳۰ امتیاز کسر در رقابت‌های فصل ۲۰۰۷ - ۲۰۰۶ سری ب شرکت خواهند کرد که این رای با اعتراض باشگاه و تجدید نظر به ۱۷ امتیاز کسر تغییر کرد. زمانی که حکم تبعید به سری ب با منفی ۳۰ امتیاز اعلام شد، برخی از بازیکنان سرشناس بانوی پیر راه خروجی باشگاه را در پیش گرفتند و از تیم بزرگ یووه جدا شدند، مربی یوونتوس؛ فابیو کاپلو نیز بلافاصله راهی مادرید و تیم مطرح ان شهر، رئال شد و با خود بازیکنانی چون امرسون و کاناوارو را به رئال برد. برخی از بازیکنانی که هواداران امید زیادی به انان داشتند نیز به مانند مربی تیم ترجیح دادند برای ادامه دوران بازیگری خود از سیاه و سفید پوشان جدا شوند، کاناوارو، زامبروتا، ویرا، امرسون، زلاتان و تورام که در خود توان حضور در سری ب را نمی‌دیدند در سخت ترین شرایط بانوی پیر و تیفوسی‌های بهت زده را تنها گذاشتند.(کاناوارو و امرسون راهی رئال مادرید شدند، زلاتان و ویرا به اینتر دشمن اصلی یووه پیوستند و زامبروتا و تورام بارسا را برای ادامه فعالیت خود برگزیدند) این شش بازیکن با اخذ این تصمیم و انتخاب از سوی هواداران بیانکونری به خائنین تغییر نام دادند و نزد تیفوسی‌های یووه منفور شدند. ۲۰۰۶/۰۷ - مربیگری دشام در یووه همراه با ثبت وفاداری ستارگان حکم صادره در کنار ترک ستارگان و تغییر مدیریت باشگاه که همراه با ورود جووانی کوبولی جیلی به عنوان جانشین فرانتزو گرانده استونس مدیری که سه سال ریاست یووه را به عهده داشت موجب شد تا تابستان ۲۰۰۶ تبدیل به تابستانی سخت و ناخوشایند برای تمام بیانکونری‌های جهان شود. زمانی که موجی از سمت خود برکنار شد، جیرائودو نیز از مسولیت‌هایی که در باشگاه داشت کنارگذاشته شد و در شرایطی دشوار جان الکان نوه جووانی انیلی به مانند یک قهرمان راهی یوونتوس شد تا در یکی از سخت ترین و حساس ترین لحظات حیات یووه، مسولیتی مهم و دشوار را به عهده گیرد، الکان در کنار کوبولی مدیر تازه تعیین شده و جان کلود بلان مدیر اجرایی در این مدت کوتاه کوشیدند تا حیات باشگاه را به نحوه شایسته‌ای ادامه دهند و از فروپاشی باشگاه جلوگیری نمایند. هدف نخست مسولین جدید حفظ ستارگان با ارزشی بود که با پیراهن سیاه و سفید یووه در میادین مختلف درخشیده بودند و محبوبیت و ارزش بانوی پیر را افزایش داده بودند. یوونتوس بازیکنانی نظیر دل پیرو، بوفون، کامورانزی را در تیم ملی کشورش داشت که با این تیم قهرمان جهان شده بودند و نگاه داشتن این بازیکنان در شرایط کنونی کار اسانی نبود. اما وفاداری ستارگان بیانکونری ثابت کرد که همچنان تعصب و وفاداری باشگاهی بر مبلغ قرارداد‌ها چیره می‌شود و همچنان ستارگانی در دنیای فوتبال حضور دارند که با عشق به پیراهن تیمی که در ان حضور دارند زندگی می‌کنند و در قلب هواداران زنده خواهند ماند. با تلاش مسولین مجموعه؛ درکنار خواسته شخصی و قلبی این بازیکنان استثنایی و محبوب؛ الساندرو دل پیرو، جان لوئیجی بوفون، مائوروژرمن کامورانزی، دیوید ترزگه و پاول ندود در کنار یوونتوس ماندند تا بانوی پیر وارد عرصه جدیدی از حیات ورزشی خود شود. حضور یک مربی دلسوخته که برای یوونتوس و بزرگی ان تلاش کند تنها راه حل بازگشت مجدد یووه به دوران اوج خود بود، دیدیه دشام بازیکن سالیان نه چندان دور یوونتوس که با این تیم جام قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۹۶ - ۹۵ را تجربه کرده بود در تاریخ ۱۰ جولای ۲۰۰۶ به تیم سابقش بازگشت؛ اما نه به عنوان بازیکن؛ بلکه این بار دشام مربی جوان سیاه و سفیدپوشان یووه شده بود تا به نجات یووه کمک کند. این مربی جوان و با انگیزه در کنار بازیکنانی که هدفی جز بازگشت یووه به شکوه گذشته اش نداشتند در بحرانی ترین شرایط با کسر ۱۷ امتیاز در رقابت‌های سری ب فصل ۲۰۰۷ - ۲۰۰۶ در کنار تیم‌های گمنام ایتالیا و در عین حال سرسخت حاضر شدند. یوونتوسی‌ها رسما از تاریخ ۳۰ اگوست ۲۰۰۶ به سری ب راه یافتند. کسر ۱۷ امتیاز امید حضور در سری ا را پس از یک سال کمی کم رنگ کرده بود اما مجموعه بیانکونری تاکید داشت که فصل اتی مطمئنا به خانه اصلی خود بازخواهد گشت. مسابقات خسته کننده و دشوار اغاز شد و در حین برگزاری مسابقات کسر امتیاز به ۹ تغییر کرد. یوونتوس در نخستین دیدار خود در سری ب برابر ریمینی تن به تساوی یک بر یک داد تا امیدها کمرنگ و کمرنگ تر شود با این حال دشام نبود انگیزه لازم را علت اصلی این تساوی عنوان کرد. در دیدار دوم به سختی به پیروزی رسید و در سومین دیدار با شکست سنگین سه بر صفر برابر کروتونه روبرو شد، شکستی که بازیکنان یووه را به خود اورد تا با جدیت بیشتری برابر رقبای کوچک و سرسخت حاضر شوند. یووه در دو دیدار بعدی خود به پیروزی رسید اما همچنان همان تیم همیشگی نبود، این تیم در هفته‌های نخستین با افت و خیزهای زیادی روبرو شد و سرانجام توانست بر شرایط مسلط شود و از ۱۴ بازی بعدی خود ۲۸ امتیاز کسب کرد. با نزدیک شدن به انتهای نیم فصل نخست یووه خود را به صدر جدول نزدیک کرد و با شروع نیم فصل دوم در چهار دیدار اول ۱۲ گل به ثمر رساند تا نشان دهد روزهای بزرگ در راه‌اند. مطمئنا حضور در چنین مسابقاتی سختی و حساسیت خاص خود را داشت و دشام و بازیکنان تیم فشار و سختی بسیار زیادی را متحمل شدند تا توانستند بار دیگر با درخشش و تلاش فوق العاده خود یوونتوس را به خانه اصلی یعنی رقابت‌های سری آ بازگردانند. در طول فصل لحظاتی پیش می‌امد که بسیار خسته کننده و دلگیر بود اما در تمام این لحظات ستارگان دوست داشتنی و وفادار یووه رضایت خود را از ماندن در کنار تیم اعلام می‌کردند و تاکید داشتند ایمان دارند که بار دیگر به شکوه یوونتوس در کنار یکدیگر خواهند رسید. سرانجام یووه بزرگ در سخت ترین شرایط و رقابت نزدیک با ناپولی و جنوا و با توجه به کسر ۹ امتیاز بر سکوی نخست رقابت‌ها ایستاد و عنوان قهرمانی مسبقات سری ب را در فصل ۲۰۰۷ - ۲۰۰۶ از ان خود کرد و الکس دل پیرو با به ثمر رساندن ۲۰ گل اقای گل رقابت‌ها شد تا ثابت نمایند که این تیم مطرح و قدرتمند بدون حمایت داوران و در شرایط سخت و متفاوت از سایر رقبا نیز برترین تیم ایتالیا است. قهرمانی یووه در هفته‌های پایانی لیگ با کسب ۸۵ امتیاز تثبیت شد(امتیاز یوونتوس در این فصل به ۹۴ رسید که با کسر ۹ امتیاز به عدد ۸۵ تغییر کرد) در دو هفته به پایان مسابقات دیدیه دشام مربی بیانکونری‌ها که نقش موثر و بسیار زیادی در کسب این قهرمانی داشت در چهلمین بازی فصل حاضر به شرکت در کنفرانس خبری نشد و از سمت خود کناره گیری کرد تا کمک مربی وی، کورادینی تیم را دو دیدار انتهایی هدایت نماید، دیدارهای که با شکست یووه به پایان رسید. گفتنی است که اختلاف دشام با مدیرورزشی یوونتوس السیو سکو یکی از دلایل جدایی دشام اعلام شد و در عین حال دیدیه دشام تاکید کرد که در خود توان هدایت یووه را در رقابت‌های سری ا نمی‌دید. ۲۰۰۷/۰۸ - بازگشت به خانه اصلی سری آ و کسب عنوان سوم رده بندی در حالی که مخالفین این تیم بزرگ انتظار بازگشت یووه را طی یک سال نداشتند این تیم مطرح با ستارگان دوست داشتنی خود راهی مسابقات سری ا شد تا بار دیگر شایستگی خود را ثابت نماید. یووه با صعود به رقابت‌های سری ا نیاز به تصریح شرایط و تغییراتی بود، این تیم برای شروعی دوباره می‌بایست شرایط مالی خود را سروسامان می‌داد زیرا با تبعید به سری ب برخی از اسپانسر‌ها و حامیان مالی بزرگ خود را از دست داده بودند و در بورس کشور نیز وضیعت خوشایندی نداشتند اما تلاش، همت در کنار علاقه و وفاداری مسولین و بازیکنان که در کنار خود میلیون‌ها هوادارار متعصب و پرشور را می‌دیدند از هم پاشیدگی یوونتوس بزرگ جلوگیری کرد تا باردیگر شاهد شکوه یوونتوس باشیم همین مسئله به حمایت گروه فیات انجامید تا یووه زندگی دوباره خود را با قدرت و اطمینان اغاز نماید. پس ازاتمام فصل، حضور یک مربی باتجربه بر روی نیمکت یووه نخستین دغدغه‌های مدیران به حساب می‌امد و سرانجام در تاریخ ۴ ژوئن ۲۰۰۷ کلودیو رانیری مربی ۵۷ ساله اهل رم ایتالیا به عنوان مربی سیاه و سفیدپوشان یوونتوس معرفی شد. با بازگشت به سری ا دور جدید حیات باشگاه چهره تازه‌ای به خود گرفت و سران در تلاش بودند یوونتوس تازه را با قدرت و برنامه ریزی منظمی وارد صحنه رقابت‌ها نمایند. با بررسی مدیران و مربیان اهداف و خواسته‌ها در کنار اندوخته و امکانات و شرایط فعلی یووه مشخص شد و بر پایه انچه مد نظر مربیان و مسولین بود، بازیکنانی خریداری و برنامه دقیقی تنظیم شد. با خرید مهره‌های نظیر؛ تیاگو، المیرون، صالی امیجیچ، یاکوئنتا در کنار حفظ بازیکنان همیشگی؛ تمرینات تابستانی یوونتوسی‌ها در پینتزولو اغاز شد. حمایت همیشگی خانواده انیلی و حضور جان الکان در کنار یووه و معرفی گروه نیوهلند فیات (شرکت ماشین‌های سنگین فیات) به عنوان حامی مالی یوونتوس بیان کننده روزهای خوش اینده بود. مدیران و مربیان بانوی پیر قرار گرفتن در میان چهار تیم بالای جدول به همراه راه یابی به لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۰۹ - ۲۰۰۸ را به عنوان اهداف نخست باشگاه یووه در فصل پیش روی اعلام نمودند و به این ترتیب برنامه‌های ویژه‌ای برای رسیدن به اهداف فوق ترتیب داده شد. یوونتوس فصل سخت و تازه‌ای را همراه مربی جدید خود رانیری و ستارگان گذشته و جدید اغاز کرد، بازگشت بانوی پیر بار دیگر روند و هیجان رقابت‌ها را به اوج رسانده بود و نگاه‌ها و توجهات معطوف این تیم بود. اکثر کارشناسان و دوست داران فوتبال در انتظار نتایج تیم و نمایش بازیکنان این تیم بزرگ بودند، هر حرکت و نتیجه‌ای شدیدا مورد توجه قرار می‌گرفت. یوونتوس فصل را خوب شروع کرد اما ناهماهنگی در خط دفاع در کنار مصدومیت چند مهره کلیدی راه پیشروی را دشوار تر از قبل می‌کرد، در اغاز راه اندراده مدافع بیانکونری‌ها شدیدا مصدوم شد و تا پایان فصل قادر به همراهی یووه نشد، کامورانزی مصدوم بعدی تیم بود و در دوره‌ای بوفون نیز به جمع مصدومین یووه اضافه شد تا شرایطی سخت اردوی بانوی پیر را فرا گیرد. ورزشگاه المپیکو میزبان اولین دیدار یوونتوس تازه احیا شده بود، بیانکونری با ۵ گل برابر تک گل لیورنو پیروزی شیرینی را از ان خود کرد تا روحیه و شادابی بازیکنان دوچندان شود. (ترزگه سه گل و یاکوئنتا دو گل برای یووه به ثمر رساندند) در ادامه راه، مهره‌های پرافتخار ترین تیم ایتالیا در اولین دیدار برابر رقبای مطرح خود در المپیکوی شهر رم مهمان جالوروسی‌ها بود، ستارگان یووه پس از یک سال دوری در انتظار حضور برابر رقیبی مطرح بودند، این دیدار با گلهای ترزگه و یاکوئنتا برای یووه و دو گل توتی با تساوی دو بر دو به پایان رسید و در صورتی که الکس ضربه پنالتی خود را از دست نمی‌داد شاید نخستین پیروزی یووه برابر سه رقیب اصلی (رم، اینتر و میلان) رقم می‌خورد. این نتیجه که در هفته‌های نخستین فصل به دست امد موقعیت تیم را مطلوب تر کرد، در ادامه مسابقه‌ای حساس و مهم از راهمی‌رسد، دیداری انتقامی که تمام ناکامی‌ها و اتفاقات تلخ دو سال اخیر را در خود جای می‌داد، اینتر که با اسکودتوهای یوونتوس جشن قهرمانی به پا کرده بود و نامی برای خود به دست اورده بود راهی شهر شمالی تورینو شد تا نخستین دیدار رسمی یووه و اینتر پس از اتفاقات کالچو پولی برگزار شود، تیفوسی‌های یووه در انتظار شکوه تیم و ستارگان دوست داشتنی خود بودند، هواداران انتقام خود را در این دیدار می‌دیدند و بر این باور اعتقاد داشتند که یووه در زمین بر نراتزوری که بدون زحمت قهرمانی را از ان خود کرده چیره خواهد کرد. نمایش سیاه و سفید پوشان در این دیدار ستودنی بود، یازده بیانکونری یک نیمه راه را بر یازده نراتزوی بسته بودند، ۴۵ دقیقه نخست بازی کاملا در دست میزبان بزرگ بود، با این وجود کروز دروازه یووه را گشود و در ادامه حملات شاگردان رانیری نتیجه داد و این تیم توسط کامورانزی به گل رسید تا دومین تساوی برابر رقبای اصلی به دست اید. سه هفته بعد بیانکونری‌ها راهی میلان شدند تا ورزشگاه سن سیرو در کنار روسونری‌ها میزبان انان باشند، این دیدار نیز با تساوی بدون گل انجامید تا سه دیدار مهم بانوی پیر برابر حریفان نامی با سه تساوی خاتمه یابد. تیم راهی تعطیلات زمستانی می‌شود؛ یووه در فاصله دو هفته استراحت زمستانی با تیم لاوالنتا دیدار کرد و به نتیجه یک بر یک دست یافت. بانوی پیر نیم فصل دوم را نیز با پیروزی ۳ بر یک برابر لیورنو اغاز کرد و در ادامه در هفته ۲۳ سری ا به مصاف رم رفت، این بار ورزشگاه المپیکوی شهر تورینو میزبان جالوروسی‌ها بود و بیانکونری‌های قدرتمند و باانگیزه توانستند با ارائه یک دیدار زیبا و منظم با ضربه ایستگاهی بسیار زیبا و دقیق کاپیتان دوست داشتنی خود؛ الساندرو دل پیرو بر رقیب خود چیره شوند، به این ترتیب اولین پیروزی برابر رقبای نامی با تک گل دل پیرو رقم می‌خورد. برتری در این دیدار هیجان را نزد تیفوسی‌ها به اوج رساند و اعتمادی که بازیکنان برای ادامه نشان دادن قدرت خود نیاز داشتند به تیم تزریق شد، اما یک هفته بعد سیاه و سفیدپوشان در میان ناباوری برابر رجینا تن به شکست ۲ بر یک دادند و در ادامه برابر تورینو به مساوی بدون گل دست یافتند و هفته بعد مقابل یاسهای بنفش فیورنتینا در حالی که از حریف پیش بودند با شکست ۳ بر ۲ روبرو شدند. یووه و رانیری طی سه هفته هشت امتیاز با ارزش را از دست دادند تا ا

تاریخچه کامل باشگاه انتر میلان

سال 1908

در ابتدای قرن بیستم , دربی شهر Milan وجود نداشت. در آن زمان فقط تیم فوتبال و کریکت میلان(باشگاه AC Milan کنونی) تاسیس شده بود. اما در نهم ماه March سال 1908 ، یک گروه ناراضی و یاغی(از نوع فوتبالی!) باشگاه " Football Club Internazionale Milano " را شکل دادند. این اسم ناشی از خواست موسسان باشگاه مبنی بر پذیرفتن بازیکنان خارجی ، همچنین ایتالیایی بود و به همین جهت Internazionale نام‌گذاری شد. در واقع اولین کاپیتان این تیم یک بازیکن سویسی به نام Hernst Manktl بود. رنگ‌های باشگاه طلایی ، مشکی و آبی بودند ، سنتی که تا به همین امروز در باشگاه زنده نگه داشته شده.

F.C. Internazionale Milano History



سال 1908

در ابتدای قرن بیستم , دربی شهر Milan وجود نداشت. در آن زمان فقط تیم فوتبال و کریکت میلان(باشگاه AC Milan کنونی) تاسیس شده بود. اما در نهم ماه March سال 1908 ، یک گروه ناراضی و یاغی(از نوع فوتبالی!) باشگاه " Football Club Internazionale Milano " را شکل دادند. این اسم ناشی از خواست موسسان باشگاه مبنی بر پذیرفتن بازیکنان خارجی ، همچنین ایتالیایی بود و به همین جهت Internazionale نام‌گذاری شد. در واقع اولین کاپیتان این تیم یک بازیکن سویسی به نام Hernst Manktl بود. رنگ‌های باشگاه طلایی ، مشکی و آبی بودند ، سنتی که تا به همین امروز در باشگاه زنده نگه داشته شده.

موسسان باشگاه اینتر یا همان معترضان میلانی!
========================

سال 1910

Inter برای اولین بار لیگ باشگاه‌های ایتالیا را فتح کرد. کاپیتان آن تیم Virgilio Fossati بود که چند سال بعد در جریان جنگ جهانی اول درگذشت. اما حتی بدون Fossati ، اینتر در سال 1920 دومین عنوان قهرمانیش را کسب کرد.

کسب جام برای اولین بار
=======================

سال 1930

در زمانی که دوره Fascist(فاشیست) ها بود ، باشگاه مجبور شد که با Milanese Unione Sportiva ادغام بشود و سومین Scudetto خودش را تحت عنوان Ambrosiana Inter کسب کرد.

Ambrosiana Inter
=======================

سال 1934

Allemandi ، Castellazzi ، Demaria و Giuseppe Meazza ی افسانه‌ای در سال 1934 و با تیم ملی ایتالیا موفق شدند تا جام جهانی در Rome را فتح کنند. دو سال بعد ، Frossi و Locatelli مدال طلای المپیک برلین را کسب کردند.

تیم ملی ایتالیا و بردن جام جهانی 1934
=======================

سال 1938

بازیکنان اینتر ( Ferraris II, Ferrari, Locatelli و Meazza ) در قهرمانی تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1938 سهیم بودند. در همان سال ، اینتر توانست تا چهارمین اسکودتوی خود را کسب کند و در سال بعد(1939) اولین جام Coppa Italia را بدست آورد. یک عنوان قهرمانی دیگر(اسکودتوی پنجم) در 1940 از راه رسید. در ماه October سال 1945 نام باشگاه به حالت قبلی(Inter) بازگشت و قسمت Ambrosiana از نام تیم کنار گذاشته شد.

چهارمین اسکودتو


کسب اولین جام Coppa Italia
========================

سال 1947

Giuseppe Meazza آخرین بازی رسمیش و 408 اُمین بازی خودش را در لباس اینتر انجام داد و توانست رکورد افسانه‌ای 287 گل زده برای باشگاه را کسب کند. این بازیکن افسانه‌ای در سال 1979 درگذشت و ورزشگاه San Siro به افتخار او ، نام جوزپه مه‌آتزا گرفت.

Giuseppe Meazza
========================

سال 1953

در سال 1953 اینتر ششمین اسکودتوی خود را کسب کرد. یک سال بعد توانست تا این موفقیت را با بازی های درخشان چهار بازیکن به نام‌های Lorenzi (ایتالیایی) ، Skoglund (سوئدی) ، Wilkes (آلمانی) و Nyers (بی وطن!) تکرار کند.

کسب ششمین اسکودتو
========================

سال 1963

دوران باشکوه اینتر آغاز می‌‌شود. رییس باشگاه:Angelo Moratti ، سرمربی تیم: Helenio Herrera ، ترکیب فراموش نشدنی تیم:

Sarti, Burgnich, Facchetti, Bedin, Guarneri, Picchi, Jair, Mazzola, Milani (Domenghini), Suarez, Corso

اینتر رویایی سه عنوان پیاپی Serie A را در سال‌های 1964 ، 1965 و 1966 کسب می‌کند.(قهرمانی سال 1966 دهمین اسکودتوی اینتر شمرده می‌شود و یک ستاره طلایی بر روی پیراهن تیم نقش بست.) دو جام پیاپی اروپایی در سال‌های 1964 مقابل رئال مادرید و 1965 در مقابل Benfica را فتح می‌کند. دو جام بین قاره‌ای را در 1964 و 1965 هر دو در مقابل تیم آرژانتینی Independiente کسب می‌کند.
در 1964 ، Suarez با تیم ملی اسپانیا توانست قهرمان اروپا بشود.

قهرمانی اروپا در 1964 و مقابل رئال مادرید
==========================

سال 1968

Burgnich ، Domenghini ، Facchetti ، Guarneri و Mazzola در سال 1968 قهرمانیه اروپا را برای تیم ملی ایتالیا و در شهر Rome به ارمغان می‌آورند. سه سال بعد اینتر زیر نظر سرمربی خود Gianni Invernizzi یازدهمین اسکودتوی خود را فتح می‌کند.

==========================

سال 1982

بعد از بدست آوردن دوازدهیمن قهرمانی سری A در سال 1980 Altobelli ، Bergomi ، Bordon ، Marini و Oriali در جام جهانی 1982 ی مادرید قهرمان می‌شوند.

دوازدهمین اسکودتو
==========================

سال 1989

اینتر سیزدهمین اسکودتوی خود را در 1989 بدست می‌آورد و رکورد 58 امتیاز از 34 بازی را کسب می‌کند(هر پیروزی 2 امتیاز داشت). یک سال بعد سه ستاره آلمانی اینتر یعنی Brehme ، Klinsmann و Matthaeus جام جهانی در Rome را قهرمان می‌شوند. در همان سال Lothar Matthaeus به عنوان اولین بازیکن از اینتر به مقام ارزشمند بهترین بازیکن سال اروپا ، نایل می‌شود.

Matthaeus
==========================

سال 1991

در 22 ماه May سال 1991 ، دقیقا 26 سال بعد از آخرین موفقیت بین‌المللی ، اینتر با شکست دادن Rome با نتیجه 2 بر 1 در مجموع ، UEFA Cup را از آن خود می‌کند. Matthaeus و Berti برای اینتر در مه‌آتزا(بازی رفت) گلزنی می‌کنند. اینتر سه سال بعد و با شکست دادن Salzburg موفق به کسب دومین UEFA Cup خود می‌شود. Matthaeus به عنوان اولین بازیکن در جهان موفق به کسب جایزه FIFA World Player می‌شود.

کسب دومین UEFA Cup
==========================

سال 1998

Ronaldo به عنوان دومین بازیکن از اینتر موفق به کسب جایزه‌ FIFA World Player و جایزه Ballon d'Or می‌شود. اینتر بعد از یک دوره طولانی تعقیب کردن یوونتوس ، نمی‌تواند اسکودتو را کسب کند ولی با شکست دادن 3 بر صفر تیم Lazio موفق می‌شود تا سومین UEFA Cup خود را بدست بیاورد. Djorkaeff فرانسوی با شکست دادن تیم ملی برزیل(به همراه رونالدو) جام جهانی 1998 را فتح می‌کند.

==========================

سال 2000

در 12 اپریل ، جهان از مصدوم شدن Ronaldo در فینال Coppa Italia مقابل لاتزیو ، مصیبت زده شد! . "پدیده" در فصل 2001 - 2000 دوباره به میادین برگشت و گلزنیش را شروع کرد. در همین زمان تیم ملی فرانسه به همراه مدافع اینتر یعنی Laurent Blanc ، تیم ملی ایتالیا را در فینال Euro 2000 شکست داد.

==========================

سال 2001

فصل با پیشی گرفتن اینتر از میلان و کسب مقام پنجمی پایان یافت. در تابستان ، روزی با نام "Ronaldo Day" به خاطر برگشتن "پدیده" به فوتبال جشن گرفته شد. در ماه نوامبر یکی از افسانه‌ای ترین و فراموش نشدنی‌ ترین بازیکن های اینتر ، Giacinto Facchett ، به قائم مقامی باشگاه منصوب شد. متاسفانه در ماه دسامبر ، Giuseppe Prisco دو روز بعد از هشتادمین سالگرد تولدش درگذشت.

===========================

سال 2002

اینتر خیلی نزدیک به کسب چهاردهمین اسکودتوی خود بود. اینتر صدر نشین با یک امتیاز بیشتر نسبت به یوونتوس در آخرین بازی فصل خود به مصاف Lazio رفت اما با نتیجه 4 بر 2 از این تیم در ورزشگاه Olimpico شکست خورد و اسکودتو را تقدیم به رقیبش یعنی یوونتوس کرد. دقیقا به مانند سال 1967 ، آخرین بازیه لیگ برای اینتر مرگبار بود!

==========================

سال 2004

Hector Cuper اینترمیلان را به نیمه نهایی مسابقات UEFA Champions League هدایت کرد. در این بازیه تاریخیه "Euroderby" با AC MILAN ، اینتر با احتساب گل‌های خارج از خانه از حریفش شکست خورد و حذف شد.

==========================

سال 2005

در اولین فصل حضور Roberto Mancini بر روی نیمکت ، اینتر توانست تا اولین کاپ خود را بعد از هفت سال با پیروزی 3 بر صفر در مقابل Roma ، بدست آورد. Nerazzurri که این فصل در لیگ ایتالیا سوم شده بود ، تا مرحله 1/8 نهایی Champions League صعود کرد و در فصل 2004/05 تنها سه شکست داشت. در ماه آگوست اینتر برای دومین بار در تاریخ باشگاه توانست Italian Super Cup را در ورزشگاه Delle Alpi و در مقابل یوونتوس ، فتح کند. Juan Sebastian Veron گل پیروزی تیم را به ثمر رساند.

=========================

سال 2006

با تکرار فینال Coppa Italia سال 2005 ، اینتر یکبار دیگر موفق شد که در مجموع دو بازیه رفت و برگشت در مقابل تیم رُم (1 - 1 در Olimpico و 3-1 در Giuseppe Meazza) جام را بدست بیاورد. Julio Cruz در هر دو بازی گلزنی کرد. دو ماه بعد به صورت رسمی و با رای فدراسیون فوتبال ایتالیا(FIGC) ، و به خاطر تخلفات صورت گرفته توسط تیم یوونتوس ، Scudetto از این تیم گرفته شد و به اینتر واگذار شد.

این 14 مین عنوان سری A برای اینتر محسوب میشد. در ماه اگوست فصل 2006/07 ، با غلبه بر Roma با نتیجه 4 بر 3 در وقت‌های تلف شده ، اینتر دوباره Super Cup را برای خود کرد.

کسب Super Cup
=========================

سال 2007

با دو گل Marco Materazzi در ورزشگاه Stadio Franchi در 22 اپریل سال 2007 و برتری 2 بر1 در مقابل Siena ، دومین مقام قهرمانی پی در پی Serie A برای اینتر حاصل شد. این پانزدهمین مقام قهرمانی بود. این قهرمانی با 26 برد و 6 تساوی و تنها 1 باخت از 33 مسابقه همراه بود.

Robero Mancini سومین سرمربی در تاریخ اینترمیلان شد که بعد از Alfredo Foni (فصل‌های 1952/53 و 1953/54) و Helenio Herrera (فصل‌های 1964/65 و 1965/66) ، دو قهرمانی را به صورت پشت‌سر هم و پی در پی کسب کرد.

پانزدهیمن اسکودتو
========================

سال 2008

Zlatan Ibrahimovic از روی نیمکت و در نیمه دوم به زمین آمد و با دو گلی که به Parma در آخرین بازی فصل زد ، اینتر را قهرمان Serie A کرد و سومین اسکودتوی پیاپی را برای اینتر در صد مین سالگرد تاسیس باشگاه در بر داشت.

100 مین سالگرد تاسیس باشگاه

2 ماه بعد از جشن سالگرد باشگاه و چند ساعت بعد از پیروزی در مقابل Parma ، طرفداران اینتر در ورزشگاه Giuseppe Meazza جمع شدند تا این شانزدهیمن اسکودتو را در کنار هم جشن بگیرند.

16 مین اسکودتو
=========================

سال 2009

در این سال Roberto Mancini از مربیگری اینتر برکنار شد و José Mourinho جای او را گرفت. اینتر در این فصل توانست تا مرحله حذفی Champions League پیش بیاید ولی با شکست در مقابل منچستر یونایتد متوقف شد. José Mourinho به عنوان تنها مربی غیر ایتالیایی در اولین فصل حضورش در لیگ سری آ توانست که هفدهمین اسکودتو و چهارمین اسکودتوی پیاپی را برای اینتر به ارمغان بیاورد.

José Mourinho

ضمن اینکه Adriano نیز با توجه به مشکلاتی که برایش پیش آمد مجبور به فسخ قرارداد خود با اینتر شد و به برزیل بازگشت.

=========================

سال 2010 (فصل 2009/10)



قهرمانی در جام حذفی ایتالیا ، لیگ سری آ ایتالیا ، Champions League

اینتر رویایی باز می‌گردد ، اینبار با قدرت هر چه تمام‌تر. رئیس باشگاه: ماسیمو موراتی ، سرمربی: Jose Mourinho ، ترکیب فوق العاده تیم:

Julio Cesar
Maicon ---- Lucio ---- Samuel ---- Chivu
Zanetti ---- Cambiasso ---- Motta
Sneijder
Milito ---- Eto'o

در این فصل اینترمیلان با سرمربیگری جوزه مورینیو توانست بعد از 45 سال دوباره به مقام قهرمانی در باشگاه‌های اروپا(Champions League) برسد. اینتر رویایی در راه قهرمانی تیم‌های چلسی(قهرمان لیگ برتر انگلستان در سال 2010) ، بارسلونا(قهرمان لا لیگا اسپانیا در سال 2010) و بایرن مونیخ(قهرمان بوندسلیگا ی آلمان در سال 2010) را شکست داد که در نوع خود بی‌نظیر است.

قهرمانی در Champions League بعد از 45 سال

همچنین نکته مهم دیگر در سال 2010 ، کسب هر سه جام(قهرمانی سری آ ایتالیا ، جام حذفی ایتالیا ، لیگ قهرمانان اروپا) ممکن توسط اینترمیلان یا Treble است که برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایتالیا اتفاق افتاد. رکورد شگفت‌آور نباختن جوزه مورینیو در بازی‌های لیگ خانگی نیز ادامه پیدا کرد و اینترمیلان در سال‌های 2009 و 2010 هیچگاه در بازی‌های لیگ در ورزشگاه خانگی شکست را تجربه نکرد.

در این فصل اتفاقات حاشیه‌ای فراوانی برای اینترمیلان رخ داد که می‌توان به محرومیت‌های متعدد جوزه مورینیو و بازیکنان اصلی اینترمیلان توسط فدراسیون فوتبال ایتالیا و عملکرد ضعیف داوران در مورد تیم اینترمیلان اشاره کرد.

زندگی نامه کریستین رونالدو

کریستیانو رونالدو (دوس سانتوس آویرا) متولد پنجم فوریه سال 1985 که بیشتر با نام (کریستیانو رونالدو) معروف می‌باشد،
فوتبالیست پرتغالی در رده حرفه‌ای است که در تیم‌های (منچستریونایتد) و (ملی پرتغال) بازی می‌کند. او یکی از بهترین بازیکنان دنیا و یکی از بهترین استعدادهای امروز فوتبال است.
کریستیانو رونالدو در شهر (فانچال) در منطقه (مادیرا) در کشور پرتغال به دنیا آمد. مادر (ماریا دولورس داس آویرا) و پدرش (خوزه دینیس آویرا) بود. او یک برادر به نام (هوگو) و دو خواهر به نام‌های (الما) و (کاتیا) دارد.
نام رونالدو در کشور پرتغال نام رایجی نیست ولی پدر و مادرش به خاطر (رونالد ریگان) رییس‌جمهور آمریکا نام او را رونالدو گذاشتند زیرا ریگان هنرپیشه مورد علاقه پدر رونالدو بود. او تاکید می‌کند این نامگذاری اصلا دلایل سیاسی نداشته است.
وقتی سه ساله بود ضربه زدن به توپ را آغاز کرد. وقتی در شش سالگی به مدرسه رفت دیگر علاقه‌اش به ورزش کاملا نمایان شده بود. او در آن زمان عاشق تیم (بنفیکا) بود و جالب است که بعدها به تیم رقیب آن یعنی (اسپورتینگ) پیوست.
او ابتدا با یک تیم آماتور به نام (آندورنیا) بازی می‌کرد زیرا پدرش در آن باشگاه شاغل بود. در آن زمان رونالدو تنها هشت سال داشت. در سال 1995 یعنی در ده سالگی (کریستیانو رونالدو) کم‌کم در پرتغال کسب شهرت می‌کرد و آهسته آهسته نامی آشنا در ورزش فوتبال می‌شد. به طوری که دو تیم برتر شهر مادیرا در پی امضای قرارداد با او بودند.
کریس رونالدو با بازی در مسابقات زیر هفده سال یوفا برای تیم (اسپورتینگ لیسبون) مورد توجه (جرارد هولر) سرپرست وقت تیم لیورپول قرار گرفت. در آن زمان او تنها شانزده سال داشت و به همین خاطر لیورپول از خرید او صرف نظر کرد ولی همین موضوع سبب شد به چشم (سرالکس فرگوسن) بیاید.
در تابستان 2003 او در بازی برابر تیم منچستریونایتد به خوبی توانایی‌های خود را در معرض تماشا قرار داد و نشان داد که می‌تواند در دو جناح بازی کند.
پس از بازی، اعضای تیم منچستریونایتد همگی از یک استعداد درخشان سخن می‌گفتند. آنها معتقد بودند بهتر است در آینده در کنار این جوان باشند تا مقابل او.
در منچستر یونایتد

فرگوسن این جوان را می‌خواست. او می‌خواست از رونالدو به جای دیوید بکام که به تازگی به رئال مادرید پیوسته بود بهره ببرد و بدین ترتیب کریستیانو با قیمت 24 میلیون و 12 هزار پوند رهسپار تیم منچستریونایتد شد.
رونالدو در ابتدا با پیراهن شماره هفت ظاهر شد ولی با وجود تمام مهارت‌ها و حمله‌هایش دوست نداشت تحت فشار انتظارات مردم باشد.
انتظاراتی که از شماره پیراهن او نشات می‌گرفت. او ترجیح می‌داد پیراهن شماره 27 را بپوشد زیرا در اسپورتینگ نیز همین شماره را می‌پوشید.
رونالدو همیشه متهم به خودخواه بودن و تکروی است، با این وجود فرگوسن تمام حیثیت کاری خود را بر روی او گذاشته و مجددا با او قراردادی تا پایان سال 2010 به امضا رسانده است.
رونالدو در مصاحبه‌ای با نشریه (ایونینگ نیوز) گفت: (منچستریونایتد همیشه برای کمک به من حاضر است و همیشه از من حمایت می‌کند. من باید این را تلافی کنم.)ولی رونالدو اغلب در بازی‌ها، مشکل عصبی پیدا می‌کند. او نمی‌تواند اعصاب خود را کنترل کند و زود از کوره در می‌رود. او یک بار به خاطر رفتار خشونت‌بار و انگشت تکان دادن به نشانه تهدید به سوی تماشاچیان از بازی اخراج و از یک مسابقه نیز محروم شد.
(فیلیپ اسکولاری) مربی تیم ملی پرتغال نیز به او هشدار داد در مسابقات جام‌جهانی رفتار خودش را کنترل کند.
کریستیانو رونالدو در سال 2005 به (بازیکن جوان ویژه فیلیپو) معروف شد و از سوی فیفا بیستمین بازیکن برتر تاریخ فوتبال لقب گرفت. او با وجود اخلاق تندش محبوب طرفداران منچستریونایتد باقی ماند. به همین خاطر دوست ندارد هرگز تیم منچستریونایتد را ترک کند. او در بازی‌های جام‌جهانی اولین گل خود را با ضربه پنالتی به تیم ملی ایران زد
زندگی خصوصی

پدر رونالدو که (دینیس آویرا) نام داشت هفتم سپتامبر 2005 و در زمان بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی از دنیا رفت.
رونالدو چند ساعت پس از شنیدن این خبر مجبور بود برابر تیم روسیه بازی کند و این برای او بسیار سخت بود ولی می‌دانست امکان ندارد در بازی غایب باشد. پس از بازی، سرالکس فرگوسن خود، رونالدو را مشایعت کرد و به کشورش فرستاد.
رونالدوبا زنی به نام (مرچه رومرو) مجری اسپانیایی تلویزیون پرتغال آشنا شد. هر چند اصلیت اسپانیایی دارد ولی در پرتغال به دنیا آمده و رشد کرده است. او با آشنایی خود با رونالدو تنفر خیلی‌ها را برانگیخت زیرا بسیاری از طرفداران رونالدو او را شایسته نامزدی فوتبالیست محبوب خود نمی‌دانستند و سایت‌های اینترنتی علیه او ایجاد کردند.
(مرچه) نه سال از کریستیانو بزرگ‌تر بود و از همسر اولش طلاق گرفته بود. کریستین همیشه دوست دارد زندگی خصوصی خود را به معنای واقعی آن خصوصی نگه دارد و معتقد است زندگی خانوادگی از زندگی حرفه‌ای جداست و هیچ گاه در این مورد صحبتی نکرد و نامزدی او با خود را تأیید نمی کرد.سرانجام در بیستم سپتامبر 2006 (مرچه) هم تایید کرد که دیگر رابطه‌ای با کریستیانو رونالدو ندارد.
او هزینه سفر (مارتونیز) پسربچه یازده ساله اندونزیایی و پدرش که از بازماندگان سونامی بودند را پرداخت تا آنها بتوانند به خاطر علاقه پسرک برای دیدن بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی به اروپا بروند.
دیگر هم‌تیمی‌های رونالدو پس از ملاقات این پدر و پسر تقبل کردند که با کمک یکدیگر هزینه خرید یک خانه جدید در اندونزی را برای آنها فراهم آورند. پس از پایان بازی‌های مقدماتی، رونالدو به اندونزی رفت تا از سرزمین‌های مصیبت‌زده آن دیدن و برای آنها کمک‌های خیریه جمع‌آوری کند. او در این سفر با (یوسف کالا) رییس‌جمهور اندونزی نیز دیدار کرد و توانست با به حراج گذاشتن وسایل ورزشی خود در جاکاراتا پایتخت اندونزی، 120 هزار دلار آمریکا کمک جمع کند.
رونالدو هم اکنون یک خانه دو میلیون پوندی در (وود فورد) واقع در انگلیس دارد. پس از حضور کریستیانو در تیم ملی کشور پرتغال و بازی مقابل تیم انگلیس در مسابقات جام‌جهانی آلمان، طرفداران تیم انگلیس به نشانه خشم خود شیشه‌های خانه گران‌قیمت کریستیانو را شکستند.
رونالدو نیز از این عکس‌العمل غیرمنطقی مردم ناراحت شد و اعلام کرد منچستر را ترک می‌کند و آینده او در اسپانیاست. (مرچه) سی ساله که در آن زمان هنوز با کریستیانو رابطه داشت گفت: اگر کریستیانو قبل از این‌که خشم مردم فرو بنشیند به انگلیس بازگردد، کار احمقانه‌ای کرده است. او حتی از ستاره منچستریونایتد تقاضا کرد برای بردن وسایلش هم به آن جا بازنگردد.
شایعه رابطه کریستیانو رونالدو با دختری به نام (جمااتکینسون) به تازگی بر سر زبان‌ها افتاده است. با این وجود نامزد قبلی کریستیانو پیام تبریک خود را برای او فرستاد (مرچه رومرو) که در سال 2005 از کریستیانو جدا شد بهترین آرزوهایش را نثار این زوج کرده است. گفته می‌شود (جما) نیز به تازگی از نامزد سابقش که اتفاقا او نیز یک فوتبالیست بوده، جدا شده است. رابطه کریستیانو و (جمااتکینسون) ناگهان تیتر درشت صفحه اول تمام نشریات پرتغال شد.
(جمااتکینسون) هنرپیشه نوپای شبکه ITV خود اظهار داشته که با کریستیانو رونالدو آشنا شده است.
او نخستین بار کریستیانو را همین اواخر در یک مهمانی ملاقات و اعتراف کرد از این آشنایی بسیار خوشحال است. وی اظهار داشت: (کریستیانو مرد خیلی خوبی است. شنیده‌ام خیلی‌ها به من حسادت می‌کنند. این موضوع برای من اصلا عجیب نیست.) این هنرپیشه 22 ساله که پیش از این با (مارکوس بنت) بازیکن تیم (چارلتون) آشنا بود، گفت: (من به فوتبال علاقه خاصی ندارم و اگر با کریستیانو آشنا شده‌ام به خاطر شخصیت اوست. اصولا فوتبالیست‌ها همه آدم‌های خوبی هستند. در ضمن دلم نمی‌خواهد زیاد درباره این موضوع صحبت کنم چون نامزدی من با مارکوس به خاطر مصاحبه‌ام با خبرنگارها به هم خورد. نمی‌خواهم این موضوع دوباره تکرار شود.) ظاهرا از این پس یک زن به جرگه زنان خبرساز فوتبالیست‌های انگلیس افزوده شده است.
سرالکس فرگوسن همیشه از کریستیانو رونالدو به عنوان یک بازیکن برتر نام می‌برد. او در یک مصاحبه مطبوعاتی در جواب به این سوال که آیا رونالدو بازیکن سال می‌شود یا نه، اظهار داشت: (مطمئنم نام او در لیست است. او 23 سال دارد و به نظر من بهتر از این هم می‌شود. او به بلوغ لازم رسیده و امیدوارم بازیکنان جوان ما مثل او خود را نشان دهند.
خیلی کم هستند کسانی که مانند کریستیانو می‌توانند برابر بازیکنان هجومی بایستند. مدافعان نمی‌توانند این جور بازیکنان را کنترل نمایند؛ به همین خاطر است که همه به او به چشم یک (خطر بزرگ) نگاه می‌کنند.)
کوتاه از کریستیانو

_ او در بازی‌های یورو 2004 و جام‌جهانی 2006 به عنوان جذاب‌ترین بازیکن شناخته شد.
_ در کودکی با نام مستعار (کلویورت) نامیده می‌شد.
_ او از سهام‌داران (نایک)، (پیپ جینز)، (اکسترا جاس) (نوشیدنی انرژی‌زای اندونزی) و اتومبیل سوزوکی است هر چند که خود یک اتومبیل بی‌‌ام‌و مشکی دارد.
_ تیم محبوب کودکی او (بنفیکا) بود.
_ قهرمان کودکی رونالدو (مارادونا) بود.
_ قهرمان کنونی او (لوییس فیگو) و (تیه ری‌آنری) هستند.
_ رونالدو که در لیسبون بزرگ شده است همیشه به خاطر لهجه (مادیرایی)‌اش مورد تمسخر بچه‌ها قرار می‌گرفت.
_ رونالدو با (آلبرتو جاردیم) فرماندار زادگاه خود دوست صمیمی است

 باشگاه فوتبال منچستر یونایتد

یکی از باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در لیگ برتر انگلستان است. این باشگاه در سال ۱۸۷۸، با نام باشگاه فوتبال نیوتون هیث (به انگلیسی: Newton Heath LYR Football Club) تأسیس شد. در سال ۱۹۰۲، نام این باشگاه به منچستر یونایتد تغییر یافت^[۱] و در سال ۱۹۱۰، ورزشگاه الدترافورد به عنوان ورزشگاه خانگی این تیم انتخاب شد.^[۵]

در سال ۱۹۶۸، منچستریونایتد با سرمربیگری مت بازبی به عنوان اولین تیم انگلیسی در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی رسید. این اتفاق ۱۰ سال پس از حادثه مونیخ رخ داد. در این حادثه ۸ تن از بهترین بازیکنان تیم فوتبال منچستریونایتد جان خود را از دست دادند. سرمربی کنونی این تیم، سر الکس فرگوسن می‌باشد که از نوامبر ۱۹۸۶ سرمربیگری این تیم را بر عهده داشته و با به ارمغان آوردن ۲۷ جام مختلف برای باشگاه، پرافتخارترین مربی در تاریخ این باشگاه محسوب می‌شود.^[۶]

منچستر یونایتد با داشتن ۱۹ عنوان قهرمانی در لیگ برتر،۴ قهرمانی در جام اتحادیه، ۱۱ قهرمانی در جام حذفی^[۷] و هم‌چنین سه عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا پرافتخارترین باشگاه فوتبال در لیگ انگلیس به‌شمار می‌آید. آن‌ها تنها تیم انگلیسی هستند که توانستند در فصل ۹۹–۱۹۹۸ هر سه‌جام لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورند.

منچستر یونایتد یکی از ثروتمندترین و پرطرفدارترین تیم‌های دنیا به حساب می‌آید.^{[۸][۹][۱۰]} گفته می‌شود قیمت کل این باشگاه ۱٫۱۳ میلیارد پوند است که با این حساب منچستر یونایتد گران‌ترین باشگاه فوتبال جهان است.^[۱۱] مالک فعلی این باشگاه، مالکوم گلیزر می‌باشد که در ماه مه سال ۲۰۰۵، با مبلغی بالغ بر ۸۰۰ میلیون پوند باشگاه منچستر یونایتد را خرید.^[۱۲]

تاريخچه فوتبال جهان

بازي با توپ تاريخچه اي چند هزار ساله دارد و گر چه به درستي معلوم نيست كه نخستين بار ورزش فوتبال در كدامين نقطه از كره زمين متداول شده و چه كساني آن را ابداع كرده اند اما مدارك تاريخي ثابت مي كند كه لگد زدن به توپ يا چيز هاي  مدور و گرد در گوشه و كنار گيتي به شكلهاي مختلف رواج داشته است .

چين :

نزديك به دو هزار سال پيش يكي از امپراطور هاي چيني به نام امپراطور هوانگ تين كه به تقويت جسم و روح سربازان خود بسيار علاقمند بود بازي جالب و سرگرم كننده اي را ابداع كرد و نظاميان را واداشت كه در اوقات فراغت به آن بپردازند .اين بازي تسو- كوه ناميده شد و ترتيب ان چنين بود كه دو گروه بدون استفاده از دست و فقط با ضربه هاي پا توپ را مي بردند تا از زمين حريف عبور دهند. تسو در زبان چيني به معني لگد زدن و كوه به معني توپ است تو پي كه براي بازي تسو- كوه بكار مي رفت از هشت قطعه چرم به هم دو خته تشكيل مي شد كه درون آن را با پر مرغ يا پشم مي انبا شتند.

ژاپن:

در اواخر قرن ششم ميلادي بازي تسو- كوه از چين به ژاپن راه يافت اما شكلي ديگر به خود گرفت. ژاپني ها فوتبال خود را گو ماري نام نها دند و آن را با آداب و تشر يفاتي با شكوه در معبد ها بر گزار كردند و رنگي مذ هبي- عبادي به گو ماري بخشيد ند.

بيش از هر مسا بقه كو ماري كاهن بزرگ توپ را به دست مي گرفت ودعا هاي مخصو صي بر آن مي خواند. آنگاه توپ به زير پاي باز يكنان دو گروه مي افتد و بازي مدتها ادامه مي يافت.

در اسپارت هم توپ بازي با پا رواج داشت كه به شكلي بسيار خشن اجرا   مي شد و قوانين و مجازات هاي سختي نيز بر آن حاكم بود فوتبال وايكتينگها نوعي توپ چرمي پر از كاه و گاه با جمجمه حيوانات صورت    مي گرفت. در نزد اقوام متمدن آزتك بازي با اجسام كروي شكل و لگد زدن به گوي متداول بوده است.

تاريخچه فوتبال جهان

بازي با توپ تاريخچه اي چند هزار ساله دارد و گر چه به درستي معلوم نيست كه نخستين بار ورزش فوتبال در كدامين نقطه از كره زمين متداول شده و چه كساني آن را ابداع كرده اند اما مدارك تاريخي ثابت مي كند كه لگد زدن به توپ يا چيز هاي  مدور و گرد در گوشه و كنار گيتي به شكلهاي مختلف رواج داشته است .

چين :

نزديك به دو هزار سال پيش يكي از امپراطور هاي چيني به نام امپراطور هوانگ تين كه به تقويت جسم و روح سربازان خود بسيار علاقمند بود بازي جالب و سرگرم كننده اي را ابداع كرد و نظاميان را واداشت كه در اوقات فراغت به آن بپردازند .اين بازي تسو- كوه ناميده شد و ترتيب ان چنين بود كه دو گروه بدون استفاده از دست و فقط با ضربه هاي پا توپ را مي بردند تا از زمين حريف عبور دهند. تسو در زبان چيني به معني لگد زدن و كوه به معني توپ است تو پي كه براي بازي تسو- كوه بكار مي رفت از هشت قطعه چرم به هم دو خته تشكيل مي شد كه درون آن را با پر مرغ يا پشم مي انبا شتند.

ژاپن:

در اواخر قرن ششم ميلادي بازي تسو- كوه از چين به ژاپن راه يافت اما شكلي ديگر به خود گرفت. ژاپني ها فوتبال خود را گو ماري نام نها دند و آن را با آداب و تشر يفاتي با شكوه در معبد ها بر گزار كردند و رنگي مذ هبي- عبادي به گو ماري بخشيد ند.

بيش از هر مسا بقه كو ماري كاهن بزرگ توپ را به دست مي گرفت ودعا هاي مخصو صي بر آن مي خواند. آنگاه توپ به زير پاي باز يكنان دو گروه مي افتد و بازي مدتها ادامه مي يافت.

در اسپارت هم توپ بازي با پا رواج داشت كه به شكلي بسيار خشن اجرا   مي شد و قوانين و مجازات هاي سختي نيز بر آن حاكم بود فوتبال وايكتينگها نوعي توپ چرمي پر از كاه و گاه با جمجمه حيوانات صورت    مي گرفت. در نزد اقوام متمدن آزتك بازي با اجسام كروي شكل و لگد زدن به گوي متداول بوده است.

زندگینامه
مربیان، هیئت مدیره، هواداران و بازیکنان، همگی موافق هستند که ژاوی هرناندز کریوس در طول دورانش در بارسلونا برای شخصیت و توانایی باورنکردنی اش در زمین دوام آورده است.
ژاوی می توانست با یک توپ فوتبال جلوی پایش متولد شود و پدرش، خواکیم هرناندز توضیح داد: «در خانه ما همیشه هوادار بزرگ فوتبال بوده ایم. ژاوی با این فکر دائم بزرگ شد. او با یک توپ خوشحال بود.» این بازیساز خیلی زود آغاز به نشان دادن نشانه های توانایی اش کرد. «هنگامی که جوان بود، من متوجه شدم که او چیزهای ویژه ای دارد و اکنون او آن را نشان داده است.»

در سال 1991، در یازده سالگی، ژاوی به بارسا پیوست و به یاران اوریول تورت پیوست. گرچه این جوانک نتوانست در لاماسیا مستقر شود، و به سفر روزانه از تراسا ادامه داد. به نظر خوان ویلا، مربی ژاوی برای چهار سال در سطح تیم جوانان، «محیط خانواده او بسیار خوب است و این به او خیلی کمک کرد.» انضباط بیرون از زمینش تحت تاثیر آن موضوع آغاز به درخشش کرد، این مربی ادامه داد: «ژاوی کیفیت های یکسانی نسبت به زمانی که 12 سالش بود، دارد، چون موارد را سریع می بیند و همیشه پاس درست را برای دادن به هم تیمی هایش برمی گزیند. همچنین، او دوست دارد مستقیم بازی کند و بازیسازی انجام دهد.

ژاوی تمام دنیای فوتبالی اش را، در نوکمپ پایه گذاری کرده است، هنگامی به بارسا پیوست، که فقط 11 سال داشت. پیشرفت او در تیم واقعا سریع بود، طوری که در سال 98-97، از بارسلونای نوجوانان به بارسا ب پیوست.
در بارسا ب، ژاوی یک پایه اصلی تیم گوزالوو بود تا موفق شد با او، لیگ دسته دوم اسپانیا را کسب کند.رویای ژاوی از بچگی، شرکت در اولین بازی برای تیم اصلی بارسلونا بود، در حالی که در سال در تابستان 1998، برابر مایورکا بازی می کرد.او همچنین در مسابقات مهمی در سال 1999 شرکت کرد، که یکی از مهمترین آن ها، بازی قهرمانی در لیگ، تحت نظر لوئیس فانگال، مربی بارسا بود.فصل 2000-1999، یکی از بهترین فصل های هرناندز بود، زیرا با مصدومیت گواردیولا، فضا و میدان بسیاری به ژاوی جوان داده می شد. او در این مسابقات، به عنوان بازی ساز اصلی تیم نامیده می شد که اکنون هم به همین صورت، به کارش ادامه می دهد و یکی از کم نوسان ترین بازیکنان تیم است.با فان گال، ریسکئس، آنتیک و رایکارد، ژاوی همیشه کلیدی ترین بازیکن تیم بوده است و موفق شد، در حالی که فقط 25 سال سن داشت، در 300 امین بازی خویش برای بارسا، پا به میدان بگذارد.
ژاوی در یورو 2004 و جام جهانی 2002، درخشش خیره کننده ای داشت.شخصیت ژاوی در بیشتر بازی ها به عنوان بازیساز اصلی تیم نامیده می شود و توانایی این را دارد، که با سری کاملا بالا، تیم را به سمت جلو هدایت کند. در حالی که از تکنیک و توانایی های زیادی هم برخوردار است، همیشه به عنوان یک بازیکن روحیه بخش به تیم و ترکیب شمرده خواهد شد. وی می تواند با سری بالا، پاس های دقیق رو به جلو ارسال کند و تیم و خط میانی را، از زیر فشار بیرون آورد. او همچنین در دفاع کردن هم از توانایی های خاصی برخوردار می باشد.

افتخارات

2009-10 جام باشگاه های اروپا

2009-10 سوپر کاپ اسپانیا

2009-10 لیگ اسپانیا(لالیگا)

07-2006 سوپرکاپ اسپانیا

06-2005 لیگ قهرمانان اروپا

06-2005 لیگ اسپانیا(لالیگا)

06-2005 سوپرکاپ اسپانیا

04-2005 لیگ اسپانیا(لالیگا)

99-1998 لیگ اسپانیا(لالیگا)

2010 قهرمانی جام جهانی

فیزیک بدنی

نام: ژاوی هرناندز کریوس

پست: هافبک

محل تولد: ته راسا

تاریخ تولد: 25/1/1980

قد: 1 و 70

وزن: 68 کیلوگرم

آشنايي با باشگاه رئال مادرید


فوتبال- همشهري آنلاين:
باشگاه رئال مادريد در سال 1902 در اسپانيا تاسيس شد. پايه‌ اوليه‌ اين باشگاه در سال 1895 شكل گرفت، جايي كه يك سري از دانشجويان و فارغ‌التحصيلان دانشگاهي، موسسه‌اي به نام موسسه آموزشي آزاد تاسيس كردند و روزهاي يكشنبه در منطقه مونك لوا به بازي [Only registered and activated users can see links. ] پرداختند.
در سال 1900 اين موسسه به دو بخش باشگاه اسپانيايي مادريد و باشگاه جديد فوتبال مادريد تقسيم شد. باشگاه دوم در سال 1902 بار ديگر تقسيم شد. نخستين رييس باشگاه جوليان پالا سيوس بود كه پس از تقسيم‌بندي باشگاه در سال 1902 جاي خود را به خوان پادروس روبيو داد.
نخستين جام كسب شده توسط رئال مادريد، 3 سال پس از تاسيس باشگاه و در سال 1905 بود جايي كه آنها در ورزشگاه چامارتين قهرمان جام حذفي [Only registered and activated users can see links. ] شدند.

سانتياگو برنابئو يسته در سال 1945 رياست باشگاه را به عهده گرفت. در زمان مديريت او، ورزشگاه رئال كه در جريان جنگ‌هاي داخلي اسپانيا تخريب شده بود، بازسازي شد.
همچنين در سال 1953 باشگاه رئال سياست به خدمت گرفتن بازيكنان خوب خارجي را در پيش گرفت و آلفردو دي استفانو را به خدمت گرفت. رئال از نخستين باشگاه‌هايي بود كه بازيكناني با چند مليت در تركيب خود داشت.
سال 1955 بود كه به همت گابريل هانوت نويسنده‌ ورزشي نشريه اكيپ [Only registered and activated users can see links. ]و هم‌انديشي ورزشي‌نويسان كشورهاي اسپانيا، [Only registered and activated users can see links. ]و [Only registered and activated users can see links. ]، مسابقاتي كه امروزه به عنوان ليگ قهرمانان شناخته مي‌شود، راه‌آندازي شد.
اين باشگاه تا سال 2008 ميلادي 31 بار قهرمان لاليگا، 17 بار قهرمان جام حذفي اسپانيا، 9 بار قهرمان جام قهرمانان اروپا، 2 بار قهرمان جام يوفا و 3 بار قهرمان جام بين‌قاره‌اي شده و پر افتخارترين و ثروتمندترين باشگاه جهان است.
طي مراسمي كه در 23 دسامبر سال 2000 برگزار شد، رئال به عنوان بهترين باشگاه قرن بيستم انتخاب شد. بر اساس مطالعات دانشگاه هاروارد در سال 2007، باشگاه رئال مادريد عنوان بزرگ‌ترين، مردمي‌ترين و ثروتمندترين باشگاه دنيا را از آن خود كرده است

[Only registered and activated users can see links. ]

__________________

تاریخچه آرسنال

شهر زیبا و صنعتی لندن ، از جمله شهرهای متمدن و قدیمی اروپا به شمار می آید و مردم این شهر همواره به ورزش فوتبال علاقه فراوانی دارند از این رو تیمهای زیادی در این شهر بوجود آمدند که یکی از این تیم ها ، تیم پر افتخار آرسنال است این تیم را با 13 قهرمانی لیگ و 9 جام حذفی را باید یکی از بزرگترین تیم های جزیره دانست که در این ادعا هیچ شکی وجود ندارد شروع داستان آرسنال در سال 1886 و به نام دایال اسکوئر آغاز شد تیمی متعلق به کارخانه اسلحه سازی سلطنتی در جنوب لندن ، از همان زمان لقب تفنگداران به این تیم اطلاق شد ، اما مدتی بعد نام وولویچ اف سی آرسنال تغییر یافت. این تیم در سال 1891 حرفه ایی شد و 2 سال بعد به لیگ انگلیس پیوست و در سال 1904 به دسته اول راه یافت اما نتوانست در این دسته باقی بمانددر فصل 14 - 1913 باشگاه به حاشیه شمال رودخانه تامیز و منطقه هایبری تغییر مکان یافت و نام آن به آرسنال تغییر پیدا کرد . در سال 1919 آرسنال بار دیگر به دسته اول بازگشت و تا کنون موفق شده خود را حفظ کنداین رکوردیست که هنوز در فوتبال انگلیس دست نخورده باقی مانده است و هر سال به قدمت آن افزوده میشود.شش سال بعد دومین اتفاق مهم پس از صعود به دسته اول برای آرسنال رخ داد ، در سال 1925 هربرت چاپمن به سمت مربیگری این تیم برگزیده شدچاپمن که پیش از آن تیم هادرزفیلد تاون را به 3 قهرمانی پیاپی در لیگ رسانده بود ، این عمکرد درخشان را در آرسنال تکرار کرد. پس از قهرمانی در جام حذفی در سال 1930 که به فتح لیگ در 12 ماه بعد پیگیری شد ، آرسنال با رکورد هادرزفیلد برابری کرد ، چرا که قهرمانی در .سالهای 1933 تا 1035 نیز به دست آمدبجز این افتخارات چاپمن انقلاب تاکتیکی را در آرسنال و انگلستانبا استفاده از سیستم مرگ این مرد بزرگ در سال 1934 آرسنال را بهت زده نمود و به هرجال جرج آلیسون جای وی را پر کرد در زمان مربیگری آلیسون و با حضور مهاجمی چون "تد دراکی" در سالهای 1936 و 1938 به ترتیب جام حذفی و لیگ را فتح کردند و پس از جنگ جهانی دوم 2 عنوان دیگر در سالهای 1948 و 1953 نصیب آرسنال شد که دومی با تفاضل گل بهتر به پرستون نورث اند به دست آمد. به .علاوه جام حذفی 1950 نیز به افتخارات سرخپوشان افزوده شدآرسنال تا کنون 12 بار قهرمان جام قهرمانان انگلیس نیز شده است پس از نیم دهه سکون ، بار دیگر در زمان "برتی می روند" اوج گیری آرسنال آغاز شد. لندنی ها در سال 1979 (5 سال پس از می) جام بین شهرهای فیزرکاپ که ابتدا جام یوفا با این نام برگزار میشد را فتح کردند. یک فصل لیگ و جام حذفی را نیز به دست آورد ، اما دوباره دوران .رخوت فرا رسید و تمام تلاش تیم تا پایان این دهه یک قهرمانی در جام حذفی 1979 آن هم با پیروزی دلچسب بر منچستریونایتد را به همراه داشت.هشت سال انتظار دیگر آرسنالی ها ، آغاز دوران طلایی به رهبری جرج گراهام به همراه داشت. قهرمانی جام اتحادیه با پیروزی بر لیورپول حاصل شد اما یک پیروزی احساسی با گل دقیقه آخر مایکل توماس در آنفیلد برد (دو بر صفر) دیگری را برای آرسنال به ارمغان آورد تا آنها در آخرین لحظه قهرمانی لیگ در سال 1989 را از لیورپول بربایند. تیم گراهام در سال 91 قهرمان لیگ، در سال 93 دو جام و در سال 94 قهرمان جام یوفا شد استادیوم اختصاصی توپچیهای لندن ، هایبوری نام دارد که با توجه به تعداد بیشمار هواداران این تیم ، این استادیوم گنجایش بسیار کمی داشت و جوابگوی هجوم تماشاگران نبودسرانجام در اوایل دهه جدید سران باشگاه با ساخت یک استادیوم جدید و بزرگ با امکاناتی پیشرفته از هایبوری به خانه جدیدشان که با مشارکت شرکت هواپیمایی امارات ساخته شده است نقل مکان کردند.بعد از جدایی گراهام، آرسن ونگر رهبری آرسنال را در آستانه قرن جدید پذیرفت مرد فرانسوی با آوردن ستارگان متعدد بین المللی و از جمله هموطنانش نظیر پاتریک ویرا و تیری هانری ، از سال 2000 به بعد 6 قهرمانی را نصیب باشگاه کرد آرسنال در این سالها با درخشش ستارگان انگلیسی خود همچون دیوید سیمن (دروازه بان افسانه ایی آرسنال و انگلستان) تونی آدامز ، دیوید پلات ، یانرایت و ستارگان خارجی مانند دنیس برکگمپ ، مارک اوورمارس (هلند) ، پاتریک ویرا ، امانوئل پتی ، سیلوین ویلتورد ،تیری آنری ، آنلکا ، رابرت پیرس (فرانسه) فردریک لیونبرگ (سوئد) در میادین مخالف انگلیس و اروپایی درخشیده است تاکنون مردان ونگر به رغم شایستگی نتوانسته اند در رقابتهای حرفه ایی اروپا موفق باشند، تیم صاحب سبک ونگر در این سالها به یک فینالیست بودن در جام قهرمانان اروپا در سال 2000 بسنده کرده است در این فصل آرسنال با استفاده از نامدارانی چون ون پرسی ، فابرگاس ، روسیچکی ، ابوئه ، آدبایور ، توره ، و .. و تاکتیکهای فنی و روحی روانی ونگر در تکرار قهرمانی در لیگ برتر ، جام حذفی و همچنین درخشش در اروپا حرف اول را میزند

مسی جشن هدف در بازی رفت سوپر جام اسپانیا (عکس : AP عکس / آندرس Kudacki)

شما می توانید تماشا بارسلونا رئال مادرید در پای دوم از سوپر جام اسپانیا زندگی می کنند در ESPN Deportes (4:00 ET، 17 آگوست)

سوپر جام اسپانیا را برمی گرداند به کمپ نو در عصر روز چهارشنبه را به عنوان هر دو طرف حتی در دو گل قطعه.scoreline با این حال سلطه ای که توسط رئال مادرید در روز شنبه صورت گرفت را منعکس نکند.

رئال مادرید در جریان را در طول بازی کنترل با بارسلونا داشتن فقط یک مزیت داشتن اندکی در پایان اما 70 درصد به علاوه نیست که آنها به عادت کرده اند. آن را برای فرصت های از دست رفته متعدد نه با رئال مادرید بوده است، باشگاه فوتبال بارسلونا خود را در یک وضعیت دشوار که از آن برای دوباره پیدا کردن

قهرمانان 2011 سوپر جام اسپانیا (عکس : رویترز)

بارسلونا رئال مادرید 3-2 در خانه شکست داد در این شب، 5-4 در مجموع برای تامین امنیت جام اسپانیا فوق العاده برای سومین سال متوالی است. مسابقه سخت جنگیده بود و به عنوان هر دو طرف جلو و عقب به مدت 90 دقیقه به علاوه مبارزه. البته هر بازی بارسلونا ، رئال مادرید کامل و بدون جنجال و این بود هیچ تفاوتی ندارد. اما به طور کلی این بازی قطعا یک درمان برای طرفداران هر دو تیم و در پایان لیونل مسی یک بار دیگر ثابت کرد که چرا او بزرگترین فوتبالیست در این سیاره، منجر سمت خود را به پیروزی.

ساعتهای خوزه مورینیو به عنوان سقوط سمت خود به باشگاه بارسلونا در سوپر جام اسپانیا (عکس : AP عکس)

خیلی سخت است برای من به عنوان یک طرفدار سابق چلسی به نفرت خوزه مورینیو. خیلی سخت است برای من به عنوان یک طرفدار سابق چلسی به دوست نداشتن حتی خوزه مورینیو. در شما وجود دارد به آن اعتراف من. من چلسی را به مدت 44 سال حمایت و 39 از آن سالها من آنها را در بیهودگی مطلق حمایت. OK ، دو جام حذفی ، جام منچستر اینجا و یا وجود دارد اما جوایز بزرگ : ما نزدیک آنها در هر نقطه هرگز کردم. آنها همیشه به ما فراموش شده است.

در تاریخ 30 آوریل سال 2005 که تمام تغییر زمانی که چلسی دور به بولتون و بر پشت ، از مجموع 2 اهداف فرانک لمپارد اولین عنوان قهرمانی خود را به مدت 50 سال حفظ و سپس دوباره آن را در سال بعد. من به یاد داشته باشید که احساس در سوت نهایی در بولتون به عنوان من از میخانه در LA را تماشا کرده و من گریستم و گریستم و گریستم. نه بیشتر من همیشه شنیدن شعار "شما تا کنون دیده چلسی برنده لیگ... در رنگ."

مرد تقریبا به تنهایی مسئول این پیروزی و میزبان از غنائم که به دنبال خوزه مورینیو شد. من در هیبت از او بود. کاریزمای او ، جذابیت خود را ، بله حتی خود را به نظر می رسد. او با تکبر راه رفتن به غرب لندن است که ما تا به حال ندیده قبل و چه کسی می تواند که کنفرانس مطبوعاتی در آغاز آن فصل زمانی که او گفت : "من این معنا نیست می شود متکبر را فراموش کرده ام ، اما من قهرمان اروپا و من فکر می کنم من یکی از خاص است. "رسانه های انگلیسی را به تماس او را یکی از ویژه و ما خاموش و در حال اجرا بر روی اجرا پایدار از موفقیت های این باشگاه تا کنون شناخته شده بود